(ณ ภายในเต้นท์เซอคัส)
ฮินาตะ: ยะฮู้ววว~☆
สนุกจังเนอะยูตะคุง! แสดงด้นสดได้เต็มที่ไปเลย เหินตัวกลางอากาศ~☆
ยูตะ: แต่ทางนี้เสียวสันหลังไปหมดแล้วนะอานิกิ นั่นไม่ใช่ของเล่นเด็กนะ ถ้าตกลงมาล่ะก็ถึงตายได้เลยนา? หัดกังวลให้มากกว่านี้หน่อยสิ!
ฮินาตะ: จะกังวลไปก็ได้ แต่ถ้าไม่สนุกก็แย่น่ะสิ~? อุปกรณ์เวทีแบบนี้ ถึงจะเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิก็ไม่มีหรอกนะ?
หาโอกาสเล่นกลพาดโผนแบบนี้ไม่ได้มากนักหรอกนะ! หมุนหมุน~! อะฮะฮะฮะฮะ☆
ยูตะ: ดีดเต็มที่เลยนะอานิกิ ไอ้ด้านนั้นของพี่เนี่ยทำเอาเคารพเลยล่ะ
ฮินาตะ: ยูตะคุง! มาแปะมือกลางอากาศกันเถอะ แบบนั้นล่ะไฮทัชของจริง~☆
ยูตะ: จะบนพื้นหรือกลางอากาศก็ทำตัวอิสระเสรีเต็มที่เลยนะ อานิกิ มันลำบากคนคอยตามนะ ให้ตายสิ...♪
โทริ: ฮึ้ย! เจ้าพวกนั้น เป็นแค่ตัวเปิดแท้ๆ คิดจะแสดงไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย!
ยูซึรุ: หึหึ เหล่าผู้ชมเองก็สนุกสนานด้วย ถือว่าดีแล้วไม่ใช่หรือครับ ตอนนี้เราจำเป็นต้องยื้อเวลาเอาไว้นะครับ
การแสดงต่อไป คือตาแสดงของพวกเรา fine แล้ว เตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อมด้วยนะครับนายน้อย
โทริ: รู้อยู่แล้วน่า~ จะทำให้เหล่าผู้ชมต้องเพลิดเพลินจนลืมเจ้าพวกฝาแฝดน่าหมั่นไส้นั่นไปซะเลย☆
ยูซึรุ: ต้องแบบนั้นสิครับนายน้อย♪
โทริ: แต่ว่า มีสิงโตหลุดไปได้ไม่ใช่เหรอ แล้วละครสัตว์ที่ผมต้องแสดง จะยังได้แสดงอยู่หรือเปล่า?
เดิมทีก็เป็นเหมือนแค่การแสดงพักขั้นเวลาระหว่างเปลี่ยนโชว์เปิดตัวไปสู่โชว์จริงนี่นา~?
เป็นโชว์ใหญ่ของผมเลยนะ ถ้าต้องเลิกแสดงไปกลางคันล่ะก็ไม่เอานะ อันสึกับทุกคนช่วยซ้อมมาตั้งเยอะด้วยนี่นา~?
ยูซึรุ: หึหึ เหมือนว่าพวกสัตว์ตัวเล็กๆที่นายน้อยต้องใช้ในการเล่นกล จะไม่ได้หลุดไปด้วยนะครับ
หากจะมีการหยุดกลางคันล่ะก็ น่าจะเป็นการแสดงโชว์สัตว์ร้ายที่องค์จักรพรรดิเป็นผู้แสดงมากกว่าครับ
แต่ที่สำคัญกว่านั้น หากมีข่าวว่าสัตว์กินเนื้อขนาดใหญ่เช่นสิงโตะหลุดออกไปได้ล่ะก็ จะต้องเกิดเหตุวุ่นวายเป็นแน่...
เกรงว่าตัวเซอคัสทั้งหมด จะต้องล้มเลิกเอาน่ะสิครับ
โทริ: อืม~ ถ้าเป็นผมเมื่อก่อนล่ะก็คงจะบอกว่า
ถึงจะหยุดไปกลางคันก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องทำงานสบายกว่ากันตั้งเยอะ ยังไงก็ไม่ใช่ความผิดของผมอยู่แล้วด้วยนี่นา
แต่คราวนี้ไม่เอาด้วยหรอก ผมอยากจะให้มันเสร็จสมบูรณ์จนถึงท้ายที่สุดนะ ยูซึรุ
ยูซึรุ: ครับนายน้อย เพื่อการนั้น เท็นโคเซย์ซังเองก็กำลังพยายามออกหาตัวอย่างเต็มที่เลยล่ะครับ
ไอดอลน่ะ ไม่อาจดำรงอยู่ได้ด้วยตัวของตนเองเพียงอย่างเดียวหรอกนะครับ
ดังนั้น เพื่อทุกๆคนที่คอยให้การสนับสนุนแล้ว จะแสดงสภาพไม่สู้ดีให้เห็นไม่ได้เป็นอันขาด ความทรนงและความมุ่งมั่นนั่นล่ะครับ คือสิ่งที่ทำให้ไอดอลเปล่งประกาย
ในที่สุดนายน้อยที่เคยหยิ่งผยอง ... จะเข้าใจแล้วสินะครับ
นายน้อยเติบโตขึ้นผิดหูผิดตาถึงขนาดนี้ ยูซึรุปลาบปลื้มราวกับเป็นเรื่องของตัวเองเลยล่ะครับ...♪
โทริ: อย่าร้องไห้น่าเจ้างั่ง เดี๋ยวเครื่องสำอางก็หลุดหมดหรอก~?
ฮินาตะ: "กลยุทธ์เหินตัวกลางอากาศของ 2wink เสร็จสิ้นแต่เพียงเท่านี้คร้าบ~☆"
ยูตะ: "กลยุทธ์อะไรน่ะนั่น? ทุกท่าน ขอเสียงปรบมือด้วยคร้าบ~!"
โทริ: โอ๊ะ เหมือนว่าการแสดงเปิดจะจบลงแล้วล่ะ
ยูซึรุ: แต่ว่า 2wink ทั้งสองยังไม่มีทีท่าจะลงจากเวทีเลยนะครับ ทั้งที่จริงเลยเวลาแสดงหลักมามากแล้วแท้ๆ
โทริ: เจ้าพวกนั้น คิดจะใช้คำว่าซื้อเวลามาบังหน้าแล้วคิดจะยึดเวทีจนถึงสุดท้ายเลยสินะ! ไม่ได้หรอกน่า ฮิเมะมิยะผู้นี้ไม่ยอมเด็ดขาด!
ถอยไปๆ เจ้าพวกปลาซิวปลาสร้อยน่ะถอยไปเลยนะ! ตัวจริงมาแล้ว~☆
ยูซึรุ: อย่างที่กล่าวมาเลยครับ! ขอติดตามไปด้วยนะครับ นายน้อย...♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น