(ณ หอประชุมที่กำลัง LIVE)
เอย์จิ: ..........
โทริ: หวา ประธาน?
ไหวหรือเปล่า? สีหน้าดูแย่สุดๆไปเลยนะครับ ทำไงดีล่ะยูซึรุ! ประธานจะตายแล้ววว~!
ยูซึรุ: โปรดใจเย็นก่อนนะครับ นายน้อย
เราอยู่บนเวทีกันนะครับ หากถูกเห็นว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นก็คงไม่ดี เดี๋ยวกระผมจะคอยช่วยเอง อย่างน้อยก็กรุณาอดทนทำตัวปกติจนกว่าการโหวตจะจบลงทีนะครับ ท่านประธาน
เอย์จิ: ขอโทษด้วยนะ สติของผมเริ่มจะเลือนลางจริงๆด้วย
เรย์: คึคึคึ♪ แต่ข้าเห็นเจ้าทำเป็นโซซัดโซเซ แกล้งเป็นคนป่วย เรียกน้ำตาและคะแนนโหวตมากกว่านะ
ใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ ใช่สิ่งที่ผู้เป็นจักรพรรดิสมควรทำงั้นหรือ?
เอย์จิ: .....โหดร้ายจริงนะ แต่ก็ทำได้ดียิ่งกว่าที่ผมคาดไว้เสียอีก
สามประหลาด ซาคุมะ เรย์ ใช่ว่าผมคิดจะดูถูกเธอหรอกนะ แต่ว่า
เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยล่ะที่ถูกไล่ต้อนเสียขนาดนี้ เค้าเรียกคนประเภทแบบเธอ ว่าจิ้งจอกเฒ่าสินะ?
เรย์: อะไรกัน ก็แค่เอาคืนเล็กน้อยเท่านั้นนั่นล่ะ ความเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน โศกเศร้าและเคียดแค้น จักกลายเป็นอาหารของพวกข้า UNDEAD ไงล่ะ.....♪
แต่ว่า คงมาได้เท่านี้สินะ แค่นี้ยังไม่พอที่จะโค่นล้มพวกเจ้าได้หรอก
อย่างไรเสียเจ้าก็ต่อสู้มาอย่างต่อเนื่องยาวนานตั้งแต่ศึกแรก เรี่ยวแรงน่าจะถึงขีดจำกัดแล้วใช่ไหมเล่า?
นี่ล่ะคือสิ่งตอบแทนที่พวกเจ้าทำให้พวกข้าได้อับอายใน B1 ไม่สิ เป็นการเอาคืนที่ถูกกดขี่มาจนถึงตอนนี้ต่างหาก เรียกว่ากรรมตามสนองไงเล่า เริ่มจะรู้สึกสำนึกขึ้นมาบ้างหรือยังล่ะ?
เอย์จิ: ไม่ล่ะ ผมไม่ได้ทำสิ่งใดผิดเสียหน่อย ตอนนี้เองก็ยังคิดเช่นนั้นอยู่ เราจำเป็นต้องมีผู้คุมอำนาจ เพื่อที่จะปฏิรูปโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่เคยไร้ระเบียบมาก่อน
ต้องมี "จักรพรรดิ" ที่คอยปกครองทุกสิ่งให้เป็นปึกแผ่น
การเอาชนะต่อไปเรื่อยๆนั้น ก็คือหน้าที่ของจักพรรดิไงล่ะ
ผมยึดมั่นในสิ่งนั้นอยู่เสมอมา และไม่คิดจะเสียใจในภายหลังหรอก แม้สุดท้ายอาจจะต้องจบลงที่กิโยตินก็ตาม
ก็จะขอร่วงโรยไป ด้วยรอยยิ้มอันภาคภูมิ แล้วตอนนี้ผมก็ไม่คิดจะสละบัลลังค์เสียด้วยสิ?
ขอโทษทีนะยูซึรุ ไม่ต้องช่วยประคองกันก็ได้ ผมยังคงยืนหยัด ด้วยตัวของตัวเองได้
ระหว่างที่รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ก็เฝ้าฝันถึงการที่จะได้ยืนอยู่บนเวทีเช่นนี้กับพวกเธอมาตลอดเลยล่ะ ขอให้ผมได้สนุกสนานกับมันอย่างเต็มที่ได้หรือเปล่า?
ยูซึรุ: หากท่านประธานกล่าวเช่นนั้นล่ะก็ กระผมคงมีแต่ต้องเคารพการตัดสินใจของท่านเท่านั้นล่ะครับ
โทริ: อย่าฝืนตัวเองน้า~? คู่ต่อสู้รอบชิงคือ Trickstar ใช่ไหมล่ะ แค่พวกผมก็เหลือเฟือแล้วล่ะ!
เจ้าพวกนั้น บดขยี้ได้ง่ายๆเลยแหล่ะ☆
เอย์จิ：ขอบคุณนะ โทริผู้น่ารัก แต่ว่าไม่ต้องเป็นห่วงไป ผมจะไม่ลงไปหมอบคลานคุดคู้อยู่กับพื้นอย่างน่าสมเพชหรอก
ผมนั้นคือจักรพรรดิ และจะขอทำการปกครองต่อไป อย่างทรงเกียรติ
(แล้วก็ คนที่ถูกบั่นทอนกำลังก็ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวด้วย แต่ละคนใน fine เอง ที่จริงก็กำลังฝืนอยู่เพื่อคอยสนับสนุนผมที่เริ่มเหนื่อยล้า)
(ถ้ายังต่อสู้ยืดเยื้อไปมากกว่านี้ล่ะก็ จะต้องไม่ไหวแน่)
(เหล่าเพื่อนพ้องทุกคน ที่คอยช่วยติดตาม และสนับสนุนทรราชเช่นผม...)
(อย่างน้อย ก็ต้องไม่สร้างภาระให้พวกเขาไปมากกว่านี้ จะยอมให้ถูกเห็นสภาพน่าสังเวชของตัวเองไม่ได้หรอก)
จะขอทำการพิพากษา UNDEAD ก่อนก็แล้วกัน แม้จะเป็นอันเดตที่ไม่อาจตายได้ก็ตาม แต่ก็จะขอลงโทษจนแหลกละเอียด จนไม่อาจฟื้นขึ้นมาได้อีกเป็นหนที่สองเลยก็แล้วกัน
จากนั้นก็จะจัดการ Trickstar และคุม DDD นี้เอาไว้ให้อยู่หมัด
ไม่ยอมให้ถูกชิงอำนาจไปหรอก ผมผู้นี้จะเป็นผู้จบความวุ่นวายนี้เอง อย่างไรเสียเดิมที ผู้ที่เริ่มมันขึ้นมาก็คือผมเองนี่นะ
วาตารุ: ฮุฮุฮุฮุ♪ ช่างเป็นความมุ่งมั่นอันน่าเศร้าเหลือเกินครับ แถมยังบริสุทธิ์และทรงเกียรติอีกด้วย! เพราะเช่นนั้นคุณถึงได้น่าสนใจไงล่ะ จนอดที่จะพูดว่า Amazing ไม่ได้เลยล่ะครับ!
คุณนั้นไม่มีทางเป็น "ความชั่วร้าย" ไปได้แน่ และถึงแม้จะเป็น "ความยุติธธรม" แต่ก็กลับโหดร้ายทารุณ เรามากลืนกินน้ำตา และความฝันของผู้อื่นให้หมดสิ้นกันไปเลยดีกว่าครับ!
ความรักและความชัง ความหวังและความสิ้นหวัง ความฝันและฝันร้าย ช่างเป็นชีวิตที่ขัดแย้งกันเสียนี่กระไร!
มีเรื่องราวที่มีแต่คุณที่เป็นเช่นนั้นเท่านั้นที่จะถักทอมันขึ้นมาได้อยู่ ผมจะขอคอยเฝ้ามอง โศกนาฏกรรมแสนวิเศษที่คุณแต่งแต้มนั้นอยู่ข้างๆเองนะครับ....☆
เอย์จิ: ส่วนเธอก็เป็นเหมือนเมฟิสโต้ เฟเลสสินะ บางครั้งก็ทำเอารู้สึกเกรงกลัวขึ้นมาเลยล่ะ ช่างเถอะ เพื่อที่จะชนะ ผมก็จำเป็นต้องมีพลังของเธอเหมือนกัน
ขอใช้ประโยชน์จากเธอหน่อยแล้วกันนะ สามประหลาด ฮิบิกิ วาตารุ
......เหมือนว่าจะไปพูดอะไรกับโฮคุโตะคุงเกินจำเป็นไปสินะ เรื่องนั้นเดี๋ยวต้องตำหนิเธอ หลัง DDD นี้จบลงแล้วล่ะ
วาตารุ: โอ๊ะโอ หูผีจมูกมดจริงๆเลยนะครับเนี่ย ดันไปล้วงคองูเห่าเข้าเสียแล้วสิ อันตราย อันตราย♪
ผมประทับใจจิอากิคุงจากริวเซย์ไต ที่สละตัวเองเพื่อรุ่นน้องเข้าน่ะครับ
ทำเองผมเองก็อยากทำอะไรเพื่อสมาชิกชมรม ให้สมกับที่เป็นประธานชมรมการแสดงขึ้นมาเลยล่ะครับ....☆
แล้วก็ ไม่ใช่ว่านี่คือสิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอครับ?
เอย์จิ: .........
เรย์: ท่าทางสบายใจกันเหลือเกินนะ~ ผลการนับคะแนนยังไม่จบลงเสียหน่อย?
บางที อาจจะต้องขยายเวลาแข่งขันออกไปก็ได้นะ พวกข้ายังแข็งแรงเต็มที่ดีอยู่เลย แล้วพวกเจ้าล่ะเป็นไง?
สำหรับทางนี้แล้ว จะล่มไปด้วยกันเลยก็ย่อมได้นะ เรามาร่วงหล่นจนถึงก้นบึ้งของนรกด้วยกันอย่างสนิทสนมดีไหมล่ะ....♪
เอย์จิ: ขอปฏิเสธอย่างสุภาพแล้วกันนะ พวกเธอน่ะ ก็ไม่ได้เป็นมากไปกว่าก้อนหินที่กลิ้งเกลือกอยู่บนหนทางอันรุ่งโรจน์ของผมหรอก
อาจจะทำให้สะดุดไปบ้าง แต่ก็ทำอะไรมากกว่านั้นไม่ได้หรอก พอบดขยี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วพวกผมก็จะมุ่งหน้าต่อไป
ไม่ว่าใคร.... หรือแม้แต่ตัวผมเอง ก็ไม่อาจหยุดยั้งหนทางของผมได้อีกแล้วล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น