(ณ สำนักงานสตาร์โปร) (ฤดูใบไม้ผลิ)
รินเนะ: โย่! ไอดอลมาส่งแล้วคร้าบ☆
...โอ๊ะ อะอ้าว?
ไม่มีใครทักทายกลับมาเลยแฮะ คนเมืองนี่มันเย็นชากันจริงๆเลย!
ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในป่าคอนกรีตแบบนี้ แม้แต่เด็กสุขภาพดีอย่างฉันก็ยังเป็นหวัดเลย!
(...ก็ว่าไปนั่น~ แค่คาดการณ์พลาดเฉยๆเท่านั้นล่ะ)
(เป็นเพราะช่วงนี้โชคดี ก็เลยมีโชคร้ายตามมาที่หลังหรือเปล่านะ?)
หืม? เฮ้เฮ้เฮ้ ตรงนั้นมีใครอยู่น่ะ?
ค่อยยังชั่ว เทพแห่งการพนันยังไม่ทอดทิ้งฉันสินะ! เคี๊ยะฮ่าฮ่า☆
คร้าบคร้าบคร้าบ สวัสดี! กู๊ดเท่นมอร์แกน ฮัลโหล ฮัลโหล~?
ชอบคำทักทายแบบไหนกันล่ะ จากภายนอกแล้วโอเน่ซังคงจะชอบแบบภาษาญี่ปุ่นธรรมดาๆมากกว่าสินะ?
ถูกต้องงั้นเหรอ? "สวัสดี(คอนนิจิวะ)" ก็ OK ใช่มะ?
ดีล่ะ เท่านี้การท้าพนันในวันนี้ของฉันก็ชนะโด่งด้วยคะแนนชนะสิบแพ้สามแล้ว!
พอโชคดีแล้วฟินชะมัดยาดเลย โอเน่ซังเองก็คิดงั้นม้า?
วะฮ่า พอเห็นฉันทำตัวดีดแบบนี้แล้วก็เลยพูดอะไรต่อไม่ถูกงั้นเหรอ?
โทษทีนะคร้าบ! ก็ฉัน อามากิ รินเนะคุงคนนี้ มีดีแค่ความร่าเริงนี่นา!
หืม? อื้มอื้ม ใช่ๆ ฉันนี่ล่ะรินเนะ!
อ่านว่ารินเนะแบบเดียวกับ "รินเนะเท็นโช(กลับชาติมาเกิด)" ก็จริง แต่เขียนด้วยตัวอักษร "ริน" ที่แปลว่าเปลวไฟเผาศพน่ะ ฟังดูไม่เป็นมงคลสุดๆไปเลยใช่ไหมล่ะ?
เคี๊ยะฮ่าฮ่า☆ แต่ว่าก็จำง่ายใช่ไหมล่ะ?
แถมยังฟังดูน่ารักดีด้วย เหมือนว่าช่วงนี้ไอดอลชายสายน่ารักกำลังเป็นที่ต้องการนี่นา?
โอเน่ซังเองก็คิดงั้นใช่ม้า? คิดเหมือนกันเหรอ? คุยกันถูกคอดีนี่นา มาแต่งงานกันเหอะ!
เอ๊ะ ไม่เอาแต่งงาน? ก็นั่นสิน้า แค่ลองพูดดูเฉยๆน่ะ!
ถึง "น้องชาย" ที่แสนน่ารักของฉันจะต้องการเพื่อน แต่ฉันน่ะต้องการเนื้อคู่มากกว่า!
ถึงจะยังหาไม่เจอก็เหอะ แต่เพราะอย่างงั้นล่ะชีวิตถึงได้สนุกไง!
การแต่งงานเนี่ย มันก็เป็นหนึ่งในสุดยอดการพนัน ที่ไม่อาจแก้มือหลายรอบได้นั่นล่ะ! เพราะงั้นถึงได้ชอบไงล่ะ!
...อา ใช่ๆ พูดไปก็เพิ่งจะมาคิดได้ ฉันไม่ได้มาเพื่อพูดเรื่องเรื่อยเปื่อยแบบนั้นนี่นะ
เอ~ อะแฮ่ม! เอาใหม่นะ!
โอเน่ซังเนี่ย เป็นคนของสำนักงานนี้เหรอ? นั่นสิเนอะ ก็กำลังนั่งทำงานเอกสารอย่างขมักเขม่นอยู่ที่โต๊ะเลยนี่นา?
งั้นเหรอ อื้มอื้ม! ถ้างั้น โอเน่ซังรู้จักน้องชายของทางนี้หรือเปล่า?
พอดีว่าได้ยินข่าวลือมาน่ะ ว่าหมอนั่นสังกัดอยู่ที่สำนักงานนี่
เคี๊ยะฮ่าฮ่า☆ พี่น้องไม่ได้เจอกันนาน ก็เลยอยากจะมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบหน่อยน่ะ
ช่วยหน่อยได้หรือเปล่า... ถ้าเป็นไปได้ฉันก็อยากจะเจอกับน้องชายน่ะ
อาจจะยุ่งยากซักหน่อย แต่ช่วยเป็นตัวกลางให้ได้หรือเปล่า? ยังไงนั่นก็น่าจะเป็นงานของโอเน่ซังใช่ไหมล่ะ?
OK เหรอ? สำเร็จ! โอเน่ซังนี่เป็นคนดีจริงๆเลย มาแต่งงานกันเหอะ!
อ๊ะ แต่ว่าก่อนหน้านั้น... ช่วยบอกชื่อของโอเน่ซังให้หน่อยได้หรือเปล่า?
หืม? อ๋อ ก่อนอื่นก็ให้ฉันบอกชื่อของน้องชายที่อยากจะคุยด้วยมาก่อนงั้นเหรอ?
จริงด้วยสิ นั่นต่างหากล่ะที่เป็นเป้าหมายแต่แรกเริ่ม
ใช้ไม่ได้เลยนะเนี่ย ดันชอบเผลอหลงระเริงไปกับเรื่องน่าสนุกที่อยู่ตรงหน้าตลอดเลย
แต่ยังไงมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้นด้วย ฉันก็จะขอใช้ชีวิตโดยทำตัวแบบนี้ต่อไปนั่นล่ะ!
การเปลี่ยนแปลงนี่มันยากจริงๆเนอะ ถึงนั่นจะเป็นสิ่งที่จำเป็นที่สุดก็เหอะ...
โอ๊ะ เผลอออกนอกเรื่องอีกซะแล้วสิ! โทษที!
เออ ชื่อของน้องชายฉันคืออามากิ ฮิอิโระน่ะ
ฮิอิโระจัง ที่เขียนว่า "แต่งแต้มด้วยหนึ่งสิ่ง"น่ะ เป็นชื่อที่ฟังดูโอ้อวดดีใช่ไหมล่ะ?
แต่ด้านนิสัย พอเทียบกับชื่อแล้วก็ถือว่าว่านอนสอนง่ายเลยล่ะ
เพราะงั้นถึงได้มีความสุขที่ได้แต่เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านเกิดไงล่ะ
แต่อะไรหอบให้หมอนั่นทำตัวเลียนแบบพี่ชาย แล้วออกมาโลกภายนอกก็ไม่รู้?
...โอ๊ะ น่าจะพอช่วยติดต่อได้เหรอ? เจอชื่ออามากิ ฮิอิโระในรายชื่อแล้วเหรอ? เยี่ยมเลย รินเนะคุงในวันนี้ดวงดีจริงๆด้วย!
เอ๊ะ แต่ว่าโทรหาไม่ติด ก็เลยติดต่อไม่ได้เหรอ?
สังกัดอยู่ในสำนักงานนี้ก็จริงอยู่ แต่ว่าไม่ได้ลงช่องทางการติดต่อเอาไว้... งั้นเหรอ?
อะไรล่ะเนี่ย? ตั้งใจทำงานหน่อยสิเจ้าสำนักงานนี่! ไม่มีช่องทางการติดต่อกับไอดอลในสังกัดนี่ มันจะไม่เป็นไรเหรอ!?
ไม่สิ คงเป็นความผิดของเจ้าน้องชายเองนั่นล่ะที่ไม่ลงช่องทางการติดต่อเอาไว้
แต่ฉันเองก็เคยพบเจอความยากลำบากแบบเดียวกันก็เลยพอจะเข้าใจอยู่ กว่าจะเคยชินกับระบบในเมืองก็ใช้เวลาอยู่มากโขเลยนี่นะ?
OK เข้าใจแล้ว ถ้าก็ไม่มีวิธีติดต่อก็ช่วยไม่ได้ วันนี้ถือว่าเป็นคราวเคราะห์ก็แล้วกัน
งั้นก็ลาล่ะนะ ครั้งนี้ฉันจะยอมแพ้แล้วก็กลับไปก่อนล่ะ
เดี๋ยวจะบอกช่องทางติดต่อกับทางนี้เอาไว้ก่อน ถ้าเจอกับน้องชายล่ะล่ะก็ฝากบอกให้โทรมาหาพี่ชายหน่อยนะ
แล้วก็ ขอฝากบอกอะไรเอาไว้อีกอย่างที
ว่า "โรคบ้าน่ะ ถึงตายก็รักษาไม่หายหรอก"
งั้นก็ ตามนั้นนะ! ฉันกลับล่ะ โอเน่ซังเองก็สู้ๆกับงานเข้าล่ะ!
ลาล่ะ! ถ้าหากโชคชะตาโคจรให้มาพบกัน เราก็คงได้เจอกันอีกที่ไหนซักแห่งนั่นล่ะ♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น