(ณ หอประชุมที่กำลัง LIVE)
สุบารุ: เอาล่ะ มาตัดสินกัน!
พอโฮคุโตะกลับมาแบบนี้ ก็ไม่รู้สึกว่าจะแพ้เลยซักนิด
เอย์จิ: จะยังไงกันแน่น้า เป็นเพราะพวกเธอโหวกเหวกกันเมื่อกี๊ ผมก็เลยได้พักบ้างแล้วล่ะ
แล้วก็ ถ้าแค่สู้ในรอบชิงชนะเลิศอีกแค่รอบเดียวล่ะก็ ผมยังขยับไหวอยู่นะ แค่นั้นก็เกินพอที่จะบดขยี้พวกเธอให้จมดินแล้วล่ะ
ขอบอกเอาไว้ก่อนเลยก็แล้วกัน ลำดับเพลงที่พวกผม fine จะเล่นในรอบชิงนั้น จะเป็นลำดับเดียวกับในรอบรอง ในหมู่พวกเธอจะมีเด็กที่เข้าใจความหมายของมันหรือเปล่านะ?
สุบารุ: เอ๊ะ ลำดับเพลงของ fine ในรอบรองเป็นยังไงนะ?
มาโคโตะ: .....เป็นแบบเดียวกับพวกเราเปี๊ยบเลยล่ะ
เพลงแรกและเพลงสุดท้ายจะเป็นเพลงร้องรวม ระหว่างนั้นจะคั่นด้วยเพลงโซโล่.... ความยาวของเพลงก็ประมาณเดียวกัน จงใจให้เหมือนกับพวกผมเด๊ะๆเลย!
บางทีเขาคงจะใช้เวทีที่แข่งกับ UNDEAD เป็นเวทีซ้อมก่อนสู้กับพวกเรา!
ขนาดเป็นรอบรองชนะเลิศอันดุเดือดขนาดนั้น ยังทำตัวกันสบายๆขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย...
เอย์จิ: หึหึ หากเป็นความยากลำบากที่จำเป็นเพื่อจะได้รับชัยชนะมาแล้วล่ะก็ ผมก็จะเลือกโดยไม่ลังเลเลยล่ะ เอาล่ะ จะทำยังไงกันล่ะ เท่านี้โอกาสชนะของพวกเธอ ก็แทบจะเป็นศูนย์แล้วนะ?
สุบารุ: มะ หมายความว่าไงน่ะ? ใครก็ได้อธิบายที!
โฮคุโตะ: เดี๋ยวฉันอธิบายเอง fine กับ Trickstar มีจำนวนคนเท่ากัน คือ 4 คน
แล้วสไตล์ของยูนิตเองก็ใกล้เคียงกัน แถมอีกฝ่ายยังเหนือกว่าเราในทุกๆด้านด้วย
แต่ถึงอย่างนั้น เราก็ยังมีโอกาสชนะด้วยการแสดงบนเวทีได้อยู่
แต่ถ้าหากเล่นด้วยลำดับเพลงแบบเดียวกัน ก็จะกลายเป็นว่าวัดกันที่พลังเพียวๆ กลายเป็นเหมือนการ์ดเกมทั่วๆไป ที่ฝ่ายที่พลังมากกว่าก็จะชนะ
และ fine นั้น ไม่ว่าจะโดยรวมหรือรายบุคคล ต่างก็แข็งแกร่งกว่าพวกเรา Trickstar อย่างเห็นได้ชัด พวกนั้นตั้งใจจะเอาชนะเราในทุกเพลง ทำให้เราแพ้โดยสมบูรณ์แบบ
สุบารุ: เอ๊ะ ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย! แบบนั้นก็แย่สิ!
ทำไงดีล่ะ? เราจะเปลี่ยนลำดับเพลงกันดีไหม...?
มาโอะ: ไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอก ตอนนี้ก็ได้กำหนดเวลาเปิดไลฟ์แล้วด้วย แล้วการจะเปลี่ยนลำดับเพลงโดยที่ไม่ได้ซักซ้อมล่วงหน้ากันก่อนมันเสี่ยงเกินไป
เดิมทีพวกเราก็มารวมตัวกันช้าเกินไปด้วย ก็เลยซ้อมกันมาไม่พอ ถึงจะลองปรับเปลี่ยนอะไรไปก็มีแต่ทำให้พลังของเราลดลงจนเอาชนะ fine ไม่ได้พอดี
สู้ซึ่งๆหน้าแบบนี้ ยังจะพอมีโอกาสมากกว่า
มีแต่ต้องทุ่มพลังสูงสุดเท่าที่เราจะทำได้เท่านั้น นั่นล่ะคือแผนการของประธานนักเรียนที่ฉันเข้าใจ สมกับเป็นกลยุทธ์ของผู้เป็นราชาจริงๆ
เขาคิดจะบดขยี้พวกเรา ด้วยการโจมตีที่ตรงไปตรงมาแบบนี้นี่ล่ะ
สุบารุ: แบบนั้นมัน..... แย่ล่ะสิ ถึงจะเน่าเฟะ แต่ก็เป็นยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดของโรงเรียนอยู่ดี!
โทริ: เคี๊ยะฮะฮะฮ่า☆ รู้ซึ้งถึงกลยุทธ์อันล้ำเลิศของประธานหรือยังล่ะ~!
ถึงเจ้าพวกริวเซย์ไตหรือ UNDEAD จะคิดแผนกระจอกๆขึ้นมาได้ก็จริง แต่ทั้งหมดมันก็สูญเปล่าแล้วล่ะ!
ไม่ว่าเจ้าพวกสามัญชนจะคิดแผนการแบบไหนมาก็ไม่มีความหมายหรอก พออยู่ต่อหน้าประธานแล้ว ก็เป็นแค่ลิงกังเท่านั้นล่ะ!
อย่างน้อยก็จะช่วยลูบๆหัวชมให้ซักหน่อยก็แล้วกันนะเจ้าพวกชั้นสาม!! เคี๊ยะฮ่าฮ่า☆
พวกผม fine นี่ล่ะแข็งแกร่งที่สุด! เป็นความห่างชั้นที่ไม่อาจก้าวข้ามได้ไงล่ะ!
แค่ความสามารถรายบุคคลก็คนละระดับกันแล้ว! จะเป็นแข่งโดยรวมหรือรายบุคคล พวกผมก็ชนะอยู่ดี!
และสิ่งที่เปล่งประกายที่สุดก็คือเพลงโซโล่ของประธานไงล่ะ! มาต่อสู้กันด้วยเพลงโซโล่สี่เพลงรวดไปเลย!
แล้ว fine จะชนะให้หมดเลย☆
แผนการนี้ล่ะ ที่จะทำให้การต่อสู้แห่งทวยเทพนี้หลงเหลือไว้เป็นตำนาน...!
ยูซึรุ: แรกนาร็อคสินะครับ♪
โทริ: เออออ๋!? เดี๋ยวเถอะเจ้าขี้ข้า อย่ามาแย่งพูดบทเด่นสิ! ผมอยากจะเป็นคนพูดเองแท้ๆเลย~!
ยูซึรุ: ไม่ใช่ขี้ข้าเสียหน่อยครับ แล้วก็ขออภัยนะครับ นายน้อย♪
มาโอะ: สบายใจกันจริงนะ ทางนี้เอง ถึงจะรู้ว่ามีโชคชะตาที่จะต้องแพ้แต่ก็มีแต่ต้องสู้เท่านั้น และแน่นอนว่าจะต้องคว้าชัยชนะมาให้ได้!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น