(ณ นอกเต้นท์เซอคัส)
โคงะ: เฮ้ยเจ้าสองแฝด! ข้าคนนี้มาเชียร์แล้วนะเฟ้ย วางใจได้เลย! จงคุกเข่าและร้องไห้ด้วยความปลาบปลื้มซะเถอะ...!
เรย์: แล้วเหตุใดจึงต้องทำตัวเบ่งเช่นนั้นด้วยเล่าวังโกะ ขอโทษทีนะเหล่าอาโออิคุง ที่มารบกวนก่อนเริ่มแสดงจริง
ฮินาตะ: ไม่หรอกไม่หรอก! ดีใจมากเลยล่ะครับที่มาเชียร์กัน เดิมทีผมก็ไม่ได้ประหม่าอะไรอยู่แล้วด้วยล่ะ~♪
ยูตะ: แต่ว่าผมน่ะละเอียดอ่อนไม่เหมือนอานิกิหรอก ยังไงพวกเราก็เป็นตัวเปิดด้วย ก็เลยไม่ต้องแบกรับภาระหนักขนาดนั้นหรอก
เรย์: หึหึ จงก้าวข้ามเวทีอันยิ่งใหญ่ไปให้ได้อย่างงดงามเถิด ข้าจะคอยเอาใจช่วย... ไม่สิ จะคอยคาดหวังนะ
ฮินาตะ: ขอบคุณมากครับ! แหม พอก่อนขึ้นแสดงทีไรก็ทำเอาตื่นเต้นขึ้นมาทุกทีเลย~☆
ยูตะ: ยืดคลายกล้ามเนื้อกันไว้ก่อนดีกว่านะอานิกิ ถ้าเกิดอุบัติเหตุจนบาดเจ็บขึ้นมาละก็แย่เลย
ถึงจะไม่ค่อยตื่นเต้นเพราะต้องไปเป็นตัวประกอบใ้ห้ fine ก็เถอะ~
ฮินาตะ: ไม่เห็นเป็นไรเลย เป็นเพราะ fine เราก็เลยได้ขึ้นเวทีใหญ่ๆแบบนี้ด้วยนี่นา! มาทำให้เจ้าพวกนั้นพูดไม่ออกไปเลยเถอะ☆
ยูตะ: อืม อานิกิ... มาทำให้โลกนี้รู้กันเถอะ ว่าพวกเราไม่ได้เป็นแค่ฝาแฝดที่หาดูได้ยากน่ะ
เรย์: แรงใจเต็มร้อยเลยนะ เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก แม้เหล่าเด็กๆของข้าจะยังคงเป็นเด็กอ่อนหัดอยู่ แต่หากเป็นเรื่องการแข่งขันแล้วละก็เตรียมพร้อมอยู่ทุกเมื่อเลยนะ...♪
โคงะ: ฮึ้ยยย เจ้าแฝดนี่น่าอิจฉาชะมัดเลย! เวรเอ้ย! ข้าเองก็อยากขึ้นเวทีเหมือนกันนะ UNDEAD ยังไม่ได้รับงานอีกเหรอ ไอ้ผีดูดเลือด!
เรย์: อย่ารีบร้อนสิวังโกะ เดี๋ยวต้องมีโอกาสให้เราได้ออกโรงอยู่แล้วล่ะ โรงเรียนยูเมะโนะซากิในช่วงนี้เองก็เต็มไปด้วยความมีชีวิตชาวาแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนด้วย พวกเราเองก็จะมัวแต่เฉื่อยชาอยู่ไม่ได้หรอกนะ?
เฝ้ารอโอกาสอย่างใจจดใจจ่อเสียเถิด คึคึคึ♪
มาโอะ: เหนื่อยหน่อยล่ะ~ พวกเราเองก็มาเชียร์ด้วยเหมือนกันนะ ซื้อของว่างมาเยอะแยะเลย เอาไว้ให้ทุกคนกินกันตอนหิวนะ
เรย์: ทางข้าเองก็เหนื่อยอยู่เหมือนกันนะ มีพวกน้ำมะเขือเทศบ้างหรือเปล่าเล่า อิซาระคุง
โคงะ: ส่งเนื้อมาซะ เนื้อน่ะ!
มาโอะ: เดี๋ยวๆ นี่เอาไว้ให้พวกคนที่ต้องขึ้นเวทีนา~?
แต่ว่า พวกนายก็เปลี่ยนชุดกันแล้วด้วยนี่ ถ้าเลอะขึ้นมาก็คงไม่ดี เอาไว้ค่อยกินกันหลังแสดงจบดีกว่านะ?
มาโคโตะ: ว้าว ชุดสวยจังเลย! นั่นเป็นชุดสำหรับเซอคัสงั้นเหรอ?
ฮินาตะ: ใช่ๆ พอดีว่า fine มีดีไซเนอร์ส่วนตัวอยู่ด้วยน่ะ พวกเราก็เลยพลอยได้ชุดหรูๆมาด้วยเหมือนกัน~♪
ยูตะ: เข้ากับฉันและอานิกิไปเลยใช่ไหมล่ะ?
เรย์: อืม เข้ากันมากราวกับพวกเจ้าเกิดมาเพื่อจะได้ใส่มันเลยล่ะ♪
ฮินาตะ: แต่ว่ามันก็ดันเลอะแล้วก็หลุดลุ่ยเพราะเคลื่อนไหวไปมาก่อนเริ่มแสดงซะแล้วสิ เท็นโคเซย์ซัง~ เก่งเรื่องตัดเย็บใช่ไหมนะ?
ช่วยแก้ให้หน่อยได้ม้า มีเข็มกับด้ายอยู่หรือเปล่า?
เรย์: คึคึคึ วุ่นวายไม่เปลี่ยนเลยนะ
แต่ก็ช่างน่ายินดีจริงๆ ที่แม่หนูเท็นโคเซย์จังเริ่มจะคุ้นเคยกับการช่วยเหลือไอดอลแล้ว...♪
โทริ: เมื่อกี๊ ได้ยินว่าพูดว่าเท็นโคเซย์นะ! อันสึก็มาด้วยเหรอ?
อันสึ~☆ มาเชียร์ผมสินะ ขอบใจน้า...♪
ไม่ใช่สิ ฮึฮึ้ม! มาเพื่อชมเวทีใหญ่ของเจ้านายแบบนี้ ช่างภักดีจริงๆ! ขอชมเชยนะ เจ้าขี้ข้า~☆
มาโอะ: อะฮะฮะ ถึงจะพูดจาปากเสีย แต่ก็กอดเท็นโคเซย์ซะแน่นเลยนะ ไปสนิทกับฮิเมะมิยะตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย~?
โทริ: อะแฮ่ม การลูบๆหัวสัตว์เลี้ยงแสนรู้ ก็คือหน้าที่ของเจ้านายไงล่ะ☆
อันสึน่ะ คอยอยู่กับผมตลอดในช่วงฝึกพิเศษสำหรับเซอคัสเลยนะ คอยอ่านหนังสือเรียนรู้แล้วให้คำแนะนำผมด้วย พยายามได้ดีมากเลยล่ะ!
จะตอบแทนความรู้สึกนั้นให้ได้เลย! คอยดูให้ดีล่ะ~! จะทำให้กลายเป็นเวทีอันแสนสุดยอดไปเลยล่ะ เจ้าพวกหนอนแมลงทั้งหลาย☆
เอะเฮะเฮะ ดีจริงๆเลยที่ขอร้องให้อันสึช่วย~ คราวหน้าเอง ถ้ามีอะไรก็ขอฝากด้วยนะ ยินดีซะเถอะที่จะได้ถูกฮิเมะมิยะ โทริผู้นี้ใช้งาน☆
มาโอะ: เจ้าหมอนี่น่าหมั่นไส้จริงๆนะเนี่ย แต่ด้านนั้นมันก็น่ารักดีอยู่แหล่ะ?
มาโคโตะ: คงจะติดเท็นโคเซย์จังเข้าซะแล้วล่ะ~♪
ตอนที่ได้ยินว่าจะไปช่วย fine ก็ทำเอาอึ้งไปเหมือนกัน แต่พอมาดูอย่างนี้แล้ว ก็เหมือนเป็นพี่สาวที่คอยช่วยเหลือน้องชายผู้น่ารักเลยนะ~?
มาโอะ: อบอุ่นใจดีจังเลยนะ พยายามเข้าล่ะฮิเมะมิยะ พวกเราเองก็จะคอยเชียร์นะ
โทริ: อื้ม! คอยจับตาดูให้ดีซะล่ะ จะแสดงให้เห็นเองว่า fine คือยูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนยูเมะโนะซากิ...☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น