(ณ ชมรมยิงธนู) (ฤดูร้อน)
เคย์โตะ: อืม สึกินากะ เลโอ แห่ง Knights งั้นเหรอ เป็นชื่อที่ไม่ได้ยินมาเสียนานเลย
กลับมาแล้วงั้นเหรอ เจ้าหมอนั่น ท่าจะยุ่งยากอีกแล้วสิ...
เจ้าหมอนั่น เป็นคนโปรดของเอย์จิเลยล่ะ ก่อนที่ Trickstar จะอาละวาด หมอนั่นเป็นสุดยอดเด็กมีปัญหาที่เลวร้ายที่สุด ที่ต้องเข้าๆออกๆห้องสภานักเรียนไม่รู้ตั้งกี่หนต่อกี่หน
ที่เอย์จิถูกพาเข้าโรงพยาบาล ก็เป็นเพราะเจ้าหมอนั่น "ทำให้เขาบันเทิงเกินไป" นั่นล่ะ
สึคาสะ: อืม~ เป็นคนที่ทำให้ประธานฮาสึมิต้องพูดถึงขนาดนั้นเลยเหรอครับ?
ผมยังไม่ค่อยได้พูดคุยกับ Leader เท่าใดนัก แล้วเขาก็เป็นผู้ที่ยากจะ Communication ด้วย... ก็เลยสนทนาด้วยไม่ค่อยมากนักน่ะครับ
ในตอนนี้ รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่เข้าใจยาก... ก็เป็นความประทับใจแรกพบน่ะครับ
ว่าตามตรงแล้ว ทำเอารู้สึกท้อแท้เลยล่ะครับ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคนที่ประหลาดขนาดนั้น
ทั้งที่คาดหวังเอาไว้... ว่า Leader ของ Knights น่าจะเป็นผู้ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งอัศวินที่คู่ควรกับการได้นามนั้นมากกว่านี้เสียอีก
ถ้าอย่างงั้นเซนะเซ็มไป ริทสึเซ็มไป หรือนารุคามิเซ็มไปยังจะสมเป็นอัศวินมากกว่าเสียอีก
เคย์โตะ: เข้าใจถูกต้องแล้วล่ะ
แต่เดิมนั้น Knights เป็นขุมพลังลำดับที่สาม ที่มีความนิยมเทียบเคียงกับพวกเราสภานักเรียน หรือห้าประหลาด... ที่ตอนนี้กลายเป็นสามประหลาดเลยทีเดียว
ส่วนสึกินากะ ก็คือแกนนำของกลุ่มเด็กมีปัญหาที่คอยชูธงรบอยู่แถวหน้าสุดไงล่ะ
แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีใครเข้าใจหมอนั่นได้ Knights ก็เลยสลายตัวไปครั้งนึง...
หลังจากการหลับไหลมาอย่างยาวนาน สมาชิกที่กระจัดกระจายและเด็กใหม่ก็ได้กลับมาเริ่มกิจกรรมกันต่ออีกครั้ง
บรรยากาศของ Knights ในตอนนี้กับเมื่อก่อน ก็ต้องต่างกันอยู่แล้วล่ะ
เศษซากของความฝันที่ได้พังทลายลงไปครั้งนึงของสึกินากะนั้น ก็คือ Knights ที่แกในตอนนี้รู้จักไงล่ะ
สึคาสะ: อืม แสดงว่าการที่ Leader กลับมาเช่นนี้ ก็มีความเป็นไปได้ที่ Knights จะต้องประสบพบเจอกับความเศร้าโศกเหมือนกับเมื่อก่อนใช่ไหมครับ...?
นี่ผม ดันเปิดกล่อง Pandora เข้าให้ซะแล้วหรือเปล่านะ?
ยูซึรุ: จะกล่าวแบบนั้นก็ไม่เชิงหรอกครับ นายน้อยสุโอ
สึคาสะ: เลิกเรียกว่า "นายน้อยสุโอ" เถอะครับ ฟุชิมิเซ็มไป
ยูซึรุ: ขออภัยด้วย แม้กระผมจะไม่ค่อยทราบเรื่องของท่านที่ชื่อว่าสึกินากะก็จริง...
แต่ถึงเขาจะมิใช่ผู้ที่สมบูรณ์พร้อม เขาก็เป็นผู้นำของ Knights และทำให้ท่านประธานผู้นั้นเข้าโรงพยาบาลได้เลยนี่ครับ?
ต้องมีสิ่งที่ท่านเรียนรู้จากเขาได้อยู่มากแน่นอน ตอนนี้ควรจะหยุดด่วนสรุป แล้วลองเฝ้ามองผู้ที่ชื่อ สึกินากะ เลโอ คนนั้นดูให้ชัดเจนก่อนดีไหมครับ?
อย่างไรเสีย ก็ยังมีเวลาเหลืออยู่อีกเยอะนี่ครับ...♪
เคย์โตะ: อืม แทนที่จะบอกว่าสุโอซื่อตรงเกินไป ควรจะบอกว่าเพราะมีความจริงจังจึงทำให้วิสัยทัศน์คับแคบสินะ
การได้สัมผัสกับสึกินากะ เลโอที่ยากจะหาใครเหมือน อาจจะทำให้เกิดปฏิกิริยาเคมีบางอย่างจนพรสวรรค์ที่ตัวแกไม่เคยแม้แต่จะจินตนาการถึง อาจจะงอกเงยขึ้นมาได้ก็ได้นะ
ประมาณนั้น ดันพูดจาเหมือนเอย์จิออกมาซะแล้วสิ
เหมือนกับเป็นเอย์จิสำหรับฉัน เหมือนกับเป็นฮิเมะมิยะสำหรับยูซึรุ...
บางทีสึกินากะ เลโอนั้น อาจจะกลายเป็นตัวตนที่แกจะให้สัตย์สาบานภักดีไปชั่วชีวิตก็ได้นะ?
สึคาสะ: เรื่องแบบนั้นเป็นไปไม่ได้หรอกครับ การที่จะภักดีต่อผู้ที่ Crazy เช่นนั้นน่ะ
เคย์โตะ: ขอพูดซ้ำในสิ่งที่ฟุชิมิเพิ่งพูดไปก็แล้วกัน ว่าอย่าเพิ่งด่วนตัดสินซะล่ะ
ถ้าสึกินากะไม่ถูกตาต้องใจแกล่ะก็... จะทำให้หมอนั่นประมาทแล้วโค่นล้มอำนาจตอนทีเผลอไปก็ได้
Knights เป็นยูนิตของพวกแกเอง พวกแกอยากจะทำอะไรก็เชิญทำไปเถอะ
แต่ว่า หมอนั่นเองก็อยู่ชมรมยิงธนูเหมือนกัน ถ้าเจอหน้าล่ะก็ ช่วยบอกสึกินากะด้วยแล้วกันว่าให้โผล่หัวมาที่ชมรมบ้างน่ะ
สึคาสะ: เอ๋ ไม่ใช่แค่ Unit แต่กระทั่งชมรมก็ยังอยู่ชมรมเดียวกับผมงั้นเหรอครับ แบบนี้ก็กลายเป็นคนที่ไม่อาจเมินได้เลยน่ะสิ เมล็ดพันธ์ุแห่งความกังวลของผม ไม่มีที่ท่าว่าจะหมดสิ้นลงซักที...?
(ณ เวทีกลางแจ้ง)
สึคาสะ: (เฮ้อ... คุยกับพวกรุ่นพี่ในชมรมยิงธนูเสียยาว จนมืดค่ำซะแล้วสิ)
(หากเรียกคนขับรถเอาป่านนี้ก็เกรงจะเป็นการรบกวนมากเกินไป)
(นานๆที เดินกลับบ้านบ้างก็แล้วกัน เดินรับลมไปพลางครุ่นคิดเรื่องของ Knigths...)
(คิดเรื่องของ Leader ผู้เข้าใจยากคนนั้น ก็น่าจะเพลินดีเหมือนกัน)
(...โอ๊ะ?)
เลโอ: ♪~♪~♪
สึคาสะ: Leader! มาทำอะไรอยู่ในที่แบบนี้กันครับ?
เครื่องวิทยุรุ่นเก่าที่พาดอยู่บนบ่านั่น... กำลัง Dance แบบด้นสดคนเดียวอยู่งั้นเหรอครับ? อย่างกับเป็นการแสดงข้างถนนเลย แต่ว่าทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยล่ะ?
เลโอ: ~♪
สึคาสะ: (เหมือนจะไม่ได้ยินสินะ ทั้งที่เรียกจากที่ใกล้ๆขนาดนี้แท้ๆ พลังสมาธิน่ากลัวจริงๆ...)
(แล้วก็ ยังเป็นการเคลื่อนไหวที่ฉูดฉาดจนชวนปวดหัวอีก?)
(เพลงก็... อา ทั้งที่ใช้อุปกรณ์เก่าคร่ำครึจนเสียงรบกวนจนน่าจะทนฟังไม่ได้แท้ๆ แต่ทำไมมันถึงได้ก้องกังวานในหัวใจขนาดนี้กันนะ?)
Excellent...☆
ตะ แต่ว่า! ถึงจะทำเรื่องแค่นั้นได้ ผมก็ยังไม่ยอมรับว่าเป็น Leader หรอกนะครับ!
ต้องแสดง Charisma ที่เหนือชั้น และ Performance อันแสน Elegant ให้มากกว่านี้อีก!
เลโอ: โอ๊ะ นายเนี่ยสำเนียงดีจังเลยนะ! มาทางนี้สิ มามะ~♪
สึคาสะ: เหวอ!? ยะ อย่าจู่ๆก็ส่งเสียงเรียกกันแบบนั้นสิครับ! รู้สึกตัวด้วยเหรอ ว่าผมกำลังมองอยู่น่ะ?
ทำอะไรตอนเวลาดึกๆดื่นๆแบบนี้กันครับ? หยุดทำตัวประหลาดทีเถอะ!
พวกเรา Knights นั้น เป็นตัวตนที่ทรงเกียรติ สง่างาม และเปี่ยมไปด้วยศักดิ์ศรีมากกว่านี้ไม่ใช่หรือไงครับ?
เลโอ: อืม~ ถามว่า "กำลังทำอะไรอยู่" งั้นเหรอ? พอดีว่ากำลังเรียก UFO อยู่น่ะ♪
สึคาสะ: เอ๋ Nonsense ยิ่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก!?
เลโอ: นายน่ะ เคยเจอมนุษย์ต่างดาวมาก่อนหรือเปล่า?
สึคาสะ: มะ ไม่เคยหรอกครับ! สิ่งที่ผิดหลักวิทยศาสตร์แบบนั้น งี่เง่าสิ้นดี!
เลโอ: ฉันเคยเจออยู่นะ อุ๊จจูว~! เอ๊ะ หรือว่าจะเป็น "ไดอุ๊จจูว~☆" กันนะ? มีอะไรซักอย่างพูดคำนั้นออกมา ด้วยเสียงที่เป็นเอกลักษณ์สุดๆไปเลยล่ะ? (มนุษย์ต่างดาวที่เลโอนึกว่าได้เจอ ที่จริงแล้วคืออามามิยะ รูริ จากเกมเพื่อนบ้าน อันเกิร์ล นะฮะ)
ฉันอยากจะเจอเจ้านั่นอีกน่ะ~ แต่ว่ายากจังแฮะ! เพราะยากนี่ล่ะถึงได้สนุก วะฮ่าฮ่าฮ่า☆
สึคาสะ: เอ๋ หมายความว่ายังไงครับเนี่ย? เป็นการเล่นคำประมาณว่า "มนุษย์โลกเองก็เป็นมนุษย์ต่างดาวเหมือนกัน" อะไรแบบนั้นเหรอครับ?
เลโอ: เอาน่า บอกให้มานี่ไง♪
ฉันร้องเพลงไม่ค่อยเก่งน่ะ~ นายสำเนียงดีมากเลย เพราะงั้นช่วยร้องแทนฉันทีสิ!
รู้สึกว่านายก็เป็น Knights ใช่ไหมล่ะ อุทิศตัวเพื่อยูนิตหน่อยสิ♪
สึคาสะ: มะ ไม่มีเหตุผลที่ต้องทำตามคำสั่งคุณซักหน่อยครับ!
ถึงจะไม่ใช่เรื่องที่ผมควรพูดก็จริง.... แต่ว่าคุณหายตัวไปตั้งนาน แล้วคิดจะกลับมาทำตัวเป็น Leader เอาป่านนี้งั้นเหรอครับ?
แล้วก็... เรียกว่า "นาย นาย" อยู่ได้ ถ้าเป็นพวกพ้องร่วม Unit เดียวกันล่ะก็ อย่างน้อยก็อย่าพูดจาเหมือนเป็นคนอื่นคนไกลกันได้ไหมครับ!
ผมมีนามอันแสนวิเศษ ว่า สุโอ สึคาสะ อยู่นะครับ!
เลโอ: อา~ โทษทีนะ! นี่นายเป็นพวกใส่ใจกับเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอเนี่ย ตลกจังแฮะ!
แต่ว่าตอนนี้เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะ ร้องเพลงสิ! เดี๋ยวก็จะอารมณ์ดีเองนั่นล่ะ เพราะเพลงของฉันสุดยอดที่สุดแล้วไงล่ะ~♪
ก็บอกให้มานี่ไง ฉันบอกแล้วใช่ไหมล่ะว่าพรุ่งนี้จะมีไลฟ์น่ะ? นี่แหล่ะคือเวลานั้น! ยังไงก็ต้องมาให้ถึงสถานที่จริงจริงๆด้วยสิ~ ถ้าเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องล่ะก็ แต่งเพลงดีๆออกมาไม่ได้หรอก☆
เสียงที่สะท้อน การประดับเวที การจัดแสง และสภาพอากาศในวันแสดงจริง...
ทั้งหมดเป็นองค์ประกอบที่ไม่อาจเมินไปได้เลยล่ะ! จะเอาทุกอย่างมาหลอมรวมกัน แล้วสร้างสรรค์สุดยอดบทเพลงจนถึงวันพรุ่งนี้เลย☆
ฉันจะให้นายเป็นคนร้องท่อนแรกเลยล่ะ เด็กใหม่ เออ.... ชื่ออะไรแล้วนะ?
โทษทีนะ ได้ยินแล้วแต่ก็ดันลืมไปแล้วล่ะ! ฉันเป็นพวกไม่จำเรื่องที่ไม่ต้องจำก็ได้น่ะ♪
สึคาสะ: "เรื่องที่ไม่ต้องจำก็ได้" เหรอ... ละ ล้อผมเล่นอยู่งั้นสินะครับ!
ไม่ยอมรับว่าผม เป็นพวกพ้อง Unit เดียวกันงั้นเหรอ? เป็นคนที่ไร้ความหมายขนาดนั้นเลยเหรอ?
เลโอ: ไม่มีใครพูดอะไรแบบนั้นซักหน่อย ถ้าอยู่ยูนิตเดียวกันล่ะก็ ยังมีโอกาสให้ถามชื่อได้อีกตั้งหลายครั้งนี่!
เพราะงั้นก็เลยไม่จำ แค่นั้นแหล่ะ! ยังไงก็ช่างเถอะ มาทางนี้สิ♪
ร้องเพลงกันเถอะ เด็กใหม่ ถึงจะไม่มีผู้ชมคอยฟัง แต่ก็ร้องกันเถอะ!
มาร้อง มาเต้น แล้วคุยกันยันเช้าไปเลย โอเปร่าของพวกเรา! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...☆
สึคาสะ: (มะ เหมือนเป็นคนที่เมากาวอยู่ตลอดเวลาเลย... ไม่เห็นเข้าใจซักนิด)
(แต่ว่า ทำไมกันนะ พอปล่อยตัวให้ทำตามที่อีกฝ่ายต้องการแล้ว กลับรู้สึกสบายใจขึ้นมาซะอย่างนั้น นี่คือ Leader ของ Knights ไม่สิ คือ Melody ของราชาของพวกเราสินะ...♪)
(ดูท่า ผมจะชอบคนๆนี้ไม่ลงจริงๆนั่นล่ะ)
(ไม่เข้าใจเหตุผลเหมือนกัน ทั้งเป็นผู้ที่ต่ำทราม หยาบคาย และไม่มีข้อดีให้ควรค่าแก่การเคารพก็จริง แต่ว่า...)
(ขอปล่อยร่างกาย ไปกับ Melody นี้... แล้วอนาคตของพวกเราที่กระโจนออกมาจากกล่อย Pandora เป็นสิ่งสุดท้าย อย่างน้อยก็จะขอตั้งชื่อให้มันว่า "ความหวัง" ก็แล้วกันนะครับ♪)
เลโอ: หัวเราะอะไรของนายกันเนี่ย น่าหยะแหยงจังนะ! วะฮ่าฮ่าฮ่า!
เยี่ยมเลย เยี่ยมเลย ฉันชอบคนน่าหยะแหยงที่สุดเลยล่ะ! รักนะ! ทำตัวประหลาดให้มากกว่านี้สิ! ก้าวข้ามจินตนาการของฉันไปที!
ไปให้สุดปลายความคิดและจินตนาการของฉัน อีกฝากฝั่งหนึ่งจะต้องมีบทเพลงของพวกเราที่ยังไม่มีใครเคยได้ยินอยู่แน่นอน! ให้ฉันได้ฟังที ให้ได้แต่งมันทีเถอะ!
ฉันน่ะ เกิดมาเพื่อที่จะแต่งบทเพลงนั้นเลยนะ!
มาร้อง เต้น แล้วก็บรรเลงไปด้วยกันเถอะ เอนเซมเบิลของพวกเรา เหล่า Knights☆
เอ้า ดูสิ เด็กใหม่! ดูท้องฟ้าสิ! เห็นดาวดวงโตอยู่ด้วย นั่นต้องเป็น UFO แน่ๆเลย! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆
มนุษย์ต่างดาวจะร้องเพลงแบบไหนกันนะ แค่จินตนาการดูก็สนุกสุดๆแล้ว~!
สึคาสะ: อือ... ดึกๆดื่นๆขนาดนี้ ยังจะร่าเริงเกินไปแล้วนะครับ... วันพรุ่งนี้มีไลฟ์ใช่ไหมล่ะ ถนอมเรี่ยวแรงเอาไว้บ้างนะครับ?
ให้ตายสิ ถ้าเป็น [ราชา] ที่น่าปวดหัวขนาดนี้ล่ะก็ เดี๋ยวผมก็โค่นล้มเอาจริงๆซะนี่?
เลโอ: แบบนั้นก็ดีนะ! ชักจะถูกใจนายแล้วสิ! มาเล่นงานให้ฉันประมาทได้เลย ยินดีเสมอนั่นล่ะ!
ถึงจะเหลือแค่หัวอย่างเดียว ฉันก็จะร้อง เต้น ไปจนถึงห้วงอวกาศเลย! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น