(ณ หอประชุมที่กำลัง LIVE)
โทริ: แต่ว่า คู่แข่งของผมดันเป็นคนที่กระจอกที่สุดใน Trickstar ซะงั้นเหรอเนี่ย~?
เรียกว่าเป็นคนกระจอกในหมู่พวกกระจอกเลยนี่นา เจ้าปลาซิวนี่... ถึงจะโค่นได้ ก็ไม่ทำให้ประธานภูมิใจเลยซักนิด~
มาโคโตะ: พะ พูดจาโหดร้ายสุดๆ!? ก็จริงอยู่หรอกที่ผมทั้งร้องเพลงและเต้นห่วยที่สุดใน Trickstar...!
(แต่ก็ โล่งใจจังแฮะ....♪)
(ถ้าเทียบกับเมมเบอร์คนอื่นของ fine หรือเทียบกับอิซึมิซังหรือโคงะคุงแล้วล่ะก็ ไม่น่ากลัวเลยซักนิด!)
(ค่อยยังชั่วที่คู่แข่งเป็นเด็กน้อยตัวเล็กน่ารัก...!)
มาโคโตะ: (เท่านี้ ผมก็ทุ่มสุดกำลังได้โดยไม่ตื่นตูมแล้ว!)
(คอยดูให้ดีล่ะเจ้าหนู! จะแสดงให้เห็นเองว่าผมน่ะ ถ้าจะทำก็ทำได้เหมือนกัน จะพยายามล่ะนะ~! ไม่ยอมแพ้เจ้าคุณหนูหรอก♪)
โทริ: นี่นาย คงไม่ได้คิดอะไรเสียมารยาทอยู่ใช่มะ? ไร้ยางอายเกินไปแล้ว จะขยี้ให้แหลกไปเลยไอ้ขยะเอ้ย~!
ยูซึรุ: นายน้อย เราอยู่บนเวทีกันนะครับ โปรดเก็บคำหยาบคายด้วย เดี๋ยวเหล่าท่านผู้ชมจะได้ยินเอา ช่างน่าอับอายเหลือเกิน
โทริ: หนวกหูน่า เป็นแค่ขี้ข้าแท้ๆ! ตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดี เพราะงั้นหุบปากไปซะเถอะ☆
แต่ว่า ถึงพวกเราจะแพ้ด้วยโอกาสแค่หนึ่งในหมื่นก็จริง แต่ยังไงก็มียังประธานอยู่นี่นา~?
ถึงจะเกิดอะไรขึ้น ก็กู้สถานการณ์ทั้งหมดกลับมาได้อยู่แล้ว☆
ไม่มีทางที่จะถูกเจ้าพวกลิงภูเขาชั้นต่ำโค่นล้มอาณาจักรอันแข็งแกร่งของพวกเราสภานักเรียนได้หรอก!
เอย์จิ: หึหึ ใช่แล้วล่ะ โทริผู้น่ารัก
เอาล่ะ จนตอนนี้ผมเองก็ยังรู้สึกแปลกใจอยู่นิดหน่อยเลยนะ ทุกท่านใน Trickstar ที่เราได้มาเผชิญหน้ากันบนเวทีเช่นนี้
ทั้งที่พวกเราอาจจะเป็นเพื่อนกันได้แท้ๆ ทำไมมันถึงได้กลายเป็นแบบนี้กันนะ
เราเป็นนักเรียนโรงเรียนเดียวกันแท้ๆเลย... ถ้าพูดประมาณนี้ จะดูเสแสร้งไปหรือเปล่านะ?
ตามตรงแล้ว ผมคิดมาตลอดเลยล่ะว่าวันนี้จะมาถึงเข้าซักวัน
ครั้งแรกที่ได้เห็นพวกเธอ... ในฐานะผู้ชม ที่ได้ชมเวทีที่พวกเธอสู้กับอาคัตสึกิน่ะนะ
พวกเธอนั้นพิเศษมาก ถึงได้ไต่เต้ามาถึงเวทีนี้ได้ เท็นโชอิน เอย์จิผู้นี้ขอชื่นชม พวกเธอสุดยอดมากเลยล่ะ!
ถ้าหากช่วงชิงความฝัน และความทะเยอทะยานนั้นได้ล่ะก็ ผมก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นไปอีก...!
วิเศษมาก! เป็นเครื่องบรรณาการแด่จักรพรรดิ ที่ไม่อาจหาใดเทียบได้แล้วล่ะ! ขอลิ้มรสความฝันของพวกเธอ จนถึงขั้วหัวใจเลยก็แล้วกัน...♪
สุบารุ: จะสบายใจได้ก็แค่ตอนนี้เท่านั้นล่ะ ประธานนักเรียน~ ไม่ยอมให้ความฝันของพวกเราถูกนายกลืนกินไปหรอก! มันทั้งยิ่งใหญ่ และไร้ที่สิ้นสุด!
จะแสดงให้เห็น ด้วยเวทีนี้เอง!
นี่ค่ะการโค่นล้ม ไม่สิ คือการปฏิวัติไงล่ะ! เพื่อให้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป จะกลายเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่ทุกคนมีรอยยิ้มอันระยิบระยับได้☆
เอย์จิ: การปฏิวัติสินะ แล้วรู้หรือเปล่าล่ะว่าการเมือง การปกครองคืออะไร... ช่างกล้าพูดดีนี่นา เจ้าหนูที่ไม่รู้จักความโดดเดี่ยวของการอยู่จุดสูงสุด
สุบารุ: อะฮะฮะ พูดไปก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่นา☆
นายน่ะ สุดยอดจริงๆนั่นล่ะ ทั้งเป็นอัจฉริยะ และเป็นท็อปไอดอลสุดแกร่งอีก
แต่ว่า ถึงแสงสว่างของนายจะแรงกล้าซักเท่าไหร่ ก็ส่องมาไม่ถึงพื้นดินหรอก!
ถ้าหากทุกคนเปล่งประกายได้ล่ะก็ โรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ก็จะสว่างไสวยิ่งขึ้นไปอีก! และหากเป็นดั่งพระอาทิตย์แล้ว ก็จะไม่มีคนต้องทนตัวสั่นด้วยความหนาวเหน็บอีกต่อไป!
ฉันจะสร้างโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่เป็นแบบนั้นขึ้นมา ด้วยไลฟ์นี้เอง!
จะเอาชนะนายแล้วแสดงให้ดูเอง! ฉันมาถึงที่นี่ เพื่อการนั้นไงล่ะ!
(ใช่แล้ว ในที่สุด เราก็มาถึงที่นี่แล้ว)
(โฮคุโตะ มาโคโตะ มาโอะ เท็นโคเซย์! พวกเราน่ะ มาถึงที่นี่แล้วนะ!)
(ที่เหลือก็แค่ร้อง เต้น แล้วสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นเท่านั้น☆)
เอย์จิ: ก็ได้ คงไม่จำเป็นต้องพูดคุยแล้วสินะ อุดมคติของใครจะเป็นฝ่ายถูกต้อง.... ศรัทธาของใครจะแรงกล้ากว่ากันนั้น มีแต่พระผู้เป็นเจ้าที่จะล่วงรู้ได้
มาตัดสินกันเถอะ Trickstar
เอย์จิ: มาเริ่มเวทีของพวกเรากันเลยไหมล่ะ
มาทำให้มันกึกก้องกันเถอะ เอนเซมเบิลของพวกเราน่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น