(ณ หอประชุมที่กำลัง LIVE)
เอย์จิ: อย่างที่อาจารย์ซากามิพูดนั่นล่ะ พวกเธอจงทำตัวเองให้ทรงเกียรติจนกว่าม่านเวทีจะปิดลงเถอะ
สุบารุ: โอ๊ะ ท่าทางสบายๆกว่าที่คิดนะ? หน้าตาสดชื่นดีนี่นา~?
เอย์จิ: ไม่หรอก ตอนนี้ก็เหนื่อยล้าเสียจนเหงื่อแทบจะออกแล้วล่ะ ถ้าเผลอล่ะก็จะต้องเป็นลมไปแน่ ผมเองก็เหนื่อยเกินไปหน่อยจริงๆนั่นล่ะ
หลังจากไลฟ์นี้จบ อาจจะต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบก็ได้...♪
แต่ว่า นั่นก็เป็นหลังจากที่ทุกอย่างจบลงแล้วนั่น่ละ จนกว่าผลลัพธ์จะออกมา จนกว่าจะลงจากเวทีนี้ ผมก็คือจักรพรรดิ
ถึงจะต้องกัดลิ้นตัวเอง ก็จะไม่ยอมทำตัวให้ท่านผู้ชมต้องกังวลหรอก
สุบารุ: เห อัตตาสูงสุดยอดเลยนะ~ ทำเอาเคารพขึ้นมานิดหน่อยแล้วสิ☆
เดี๋ยวช่วยประคองให้นะ ถ้าแค่นั้นล่ะก็คงได้ใช่ไหมล่ะ เหมือนเป็นการยอมรับกันและกันไง~♪
(หวา คนๆนี้ ดูบอบบางแต่ก็แข็งแรงเกินคาดเลยนะเนี่ย ถึงจะรักษาตัวในโรงพยาบาลแต่ก็ยังไม่ขาดซ้อมออกกำลัง แล้วหมั่นฝึกฝนตัวเองจนเกือบถึงขีดจำกัดเลยสินะ?)
(ทำไมถึงต้องทำขนาดนั้นด้วยล่ะ.....? แต่ถ้าถามไปก็คงจะเสียมารยาทน่าดู คนๆนี้เองก็เหมือนกับพวกเรานั่นล่ะ ที่ทุ่มเทกับการเป็นไอดอลเหมือนกัน)
(หวา รู้สึกประทับใจขึ้นมายังไงไม่รู้สิ~....♪)
(ถ้าชนะคนๆนี้ได้ล่ะก็ ถึงตายก็ไม่เสียดายชีวิตแล้วล่ะ!)
เอย์จิ: ทำหน้าตาพึงพอใจน่าดูเลยนะ ผลลัพธ์ยังไม่ออกมาเสียหน่อย?
แต่ว่า ทำไมกันนะ..... ถึงรู้สึกได้ถึงมิตรภาพอันแปลกประหลาด ที่มีต่อพวกเธอขึ้นมา
แผดเผาชีวิตของตนและต่อสู้เอาชีวิตรอดอยู่บนเวทีเดียวกัน เป็นเหมือนกับพวกพ้อง ที่ร่วมใช้ช่วงชีวิตวัยรุ่นแบบเดียวกันมา
แต่ว่าตอนนี้ เราเป็นศัตรูกันนะ อย่ามาทำตัวสนิทสนมกันเกินไปหน่อยได้หรือเปล่า มาประคองไหล่ให้แบบนี้ มันเสียมารยาทมากเลยนะ?
ผมยืนด้วยตัวเองคนเดียวได้ ก็ใช้ชีวิตแบบนั้นมาตลอดนี่นา
สุบารุ: นายน่ะ...... ถึงจะเพิ่งมาถามเอาป่านนี้ก็เถอะ ทำไมถึงได้จัด DDD ขึ้นกันล่ะ?
ถ้าปล่อยไว้ นายก็ได้เป็นตัวแทนของ SS แล้วไม่ใช่เหรอ
แต่กลับทิ้งสิทธิ์นั้นไป แล้วยังฝืนตัวเองขนาดนี้อีก ทำไมถึงต้องมอบโอกาสให้เราด้วยล่ะ?
เอย์จิ: หึหึ ทำไมกันนะ...?
ผมน่ะ อาจจะอยากเห็นปาฏิหาริย์ก็ได้ อยากเห็นประกายแสงของพวกเธอที่จะพลิกโชคชะตาอันแสนสิ้นหวัง และมีความเป็นไปได้อันไร้ขอบเขต
ผมสาปแช่งพระเจ้าอยู่หลายต่อหลายครั้ง ที่ให้ผมเกิดมาในร่างที่ป่วยกระเสาะกระแสะแบบนี้ แต่ว่า ถ้าหากโลกนี้มีปาฏิหาริย์อยู่จริงๆล่ะก็.... ถ้าหากมีปาฏิหาริย์ มีความฝัน มีความรักอยู่ล่ะก็
ผมเองก็อาจจะรักโลกนี้ และโชคชะตาได้บ้างเหมือนกัน... อาจจะ แค่คิดแบบนั้นเฉยๆก็ได้
มีแค่ความรักน่ะ เป็นไอดอลไม่ได้หรอก แต่ถ้าไม่มีความรักล่ะก็ถือว่าไร้คุณสมบัติในการเป็นไอดอลเหมือนกัน
ผมน่ะนะ ก็แค่... อยากเป็นไอดอลเท่านั้นเอง
สุบารุ: งั้นเหรอ ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่รู้สึกจะเริ่มเข้าใจขึ้นแล้วล่ะ
ฉันเอง ก็อยากจะเป็นไอดอลในความหมายจริงๆเหมือนกัน ไม่ว่าใครก็ตามในแผนกไอดอลของโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ก็เป็นแบบนั้นกันทั้งนั้น
ตอนแรกรู้สึกเหมือนกับนายเป็นยอดมนุษย์ที่ไม่อาจเข้าใจได้ก็จริง แต่ตอนนี้รู้สึกว่าใกล้ชิดกันขึ้นมาแล้วล่ะ ว่านายเองก็เป็นเหมือนกับพวกเรานี่นา♪
เอย์จิ: งั้นเหรอ อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้นะ...?
อา น่าจะเป็นแบบนั้นนั่นล่ะ
อาคิโอมิ: "การนับคะแนนเสร็จสิ้นลงแล้วครับ"
"จะขอทำการประกาศผล รอบชิงชนะเลิศของ DDD"
"ผลลัพท์ก็แน่นอนว่าเป็นไปตามคาด..... เป็นชัยชนะของ fine ครับ!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น