(ณ การ์เด้น เทอแรนซ์)
ยูซึรุ: นายน้อย~?
ไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันครับ~? กระผมไม่โกรธหรอก โปรดออกมาเถอะ~
โอ๊ะ เท็นโคเซย์ซัง ขออภัยที่มารบกวนยามรับประทานอาหารนะครับ
ขออภัยที่ต้องถามอะไรกระทันหันด้วยนะครับ แต่ว่าพบเห็นนายน้อยของทางนี้บ้างหรือเปล่า?
กระผมลองหาดูที่ๆคิดว่าน่าจะอยู่จนทั่วแล้ว แต่ก็ไม่พบเลย...
รู้สึกว่านายน้อย จะมีเพียงทักษะในการหลบหนีและซ่อนเร้นจากสายตาผมเท่านั้น ที่พัฒนาขึ้นอยู่ทุกปี ทุกปีเลยนะครับ
อย่างที่เขาเรียกกันว่าวัยต่อต้านหรือเปล่านะ ถึงกระผมจะหวังให้นายน้อยได้ทำอะไรตามอำเภอใจตัวเองบ้างก็เถิด...
แต่นายน้อย ค่อนข้างเป็นเด็กเอาแต่ใจเกินไปหน่อยนะครับ
การคอยดูแลประคบประหงมอยู่ตลอดเวลาเอง ก็อาจจะไม่เป็นการดีต่อนายน้อยมากนักก็ได้
แม้จะทำให้รู้สึกเหงาอยู่บ้าง... แต่เรื่องความรู้สึกของกระผม มันก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อยน่ะครับ
นึกว่ายามพักกลางวันเช่นนี้น่าจะมาทานอาหารเสียอีก แต่ก็ไม่อยู่ที่การ์เด้น เทอแรนซ์ด้วย ไปอยู่ที่ไหนกันนะครับเนี่ย?
เท็นโคเซย์ซัง มีที่ไหนที่พอจะรู้สึกเอะใจบ้างหรือเปล่าครับ?
รู้สึกว่าช่วงนี้เท็นโคเซย์ซัง จะค่อนข้างสนิทสนมกับนายน้อยด้วย...?
อืม เช่นนี้นี่เอง ขออภัยที่ทำให้ท่านต้องวุ่นวายนะครับ กระผมขอตัวแต่เพียงเท่านี้ก่อน ถ้าหากท่านพบเจอนายน้อยแล้วกรุณาติดต่อมาล่ะก็ จะเป็นพระคุณอย่างยิ่งครับ
เช่นนั้นก็ ขอให้เป็นมื้อที่ดีนะครับ♪
โทริ: .........
........ปะ.. ไปแล้วใช่ไหม? เจ้ายูซึรุ ไปที่อื่นแล้วใช่ไหม?
เฮ้อออ ค่อยยังชั่ว♪ เจ้าหมอนั่น จู้จี้ขี้บ่นน่ารำคาญมากเลยล่ะ~?
เยี่ยมมากที่พูดอ้อมๆ แล้วไม่บอกว่าผมซ่อนอยู่ใต้เก้าอี้! ขอชื่นชมเลย☆
แบบนั้นล่ะถึงจะเป็นขี้ข้าของตัวผมผู้เลิศเลอ...♪
เอาล่ะ ตัวเกะกะไม่อยู่แล้วก็กินข้าวดีกว่า หุหุหุ เป็นเพราะได้เธอสอน ก็เลยจำวิธีซื้อตั๋วอาหารได้แล้วนะ~☆
วันนี้ลองกกินคัตสึด้งดูล่ะ! คัตสึด้งที่ฝ่าฟันทุกอุปสรรคไปได้! อะฮ่าฮ่าฮ่า☆ (คำว่าคัตสึของคัตสึด้ง พ้องเสียงกับคำว่าชนะด้วย)
ของแคลอรี่สูงอย่างนี้ ยังไงยูซึรุก็ไม่ทำให้กินนี่นา เคยเห็นข้าวกล่องของเจ้าหมอนั่นหรือเปล่าล่ะ?
แทบไม่มีรสชาติอะไรเลย อาหารคนป่วยยังมีรสชาติกว่านี้อีก!
ทานล่ะนะคร้าบ~☆
งึ้ย งึ้ยงึ้ย... ดึงตะเกียบ แยกกันไม่ออกอ่ะ ช่วยดึงให้ที~ หรือไม่ก็ไปหยิบช้อนมาซิ!
เธอน่ะ มาเป็นเก้าอี้ให้ผมซะ กอดผมจากข้างหลังแล้วก็ป้อน "อ้าม~" ให้ด้วย!
โทริ: ตอนอยู่ที่บ้านผมก็กินแบบนี้นี่ล่ะ... อ้าม~ ง่ำง่ำ♪
เอะเฮะเฮะ เธอเนี่ยทำตามที่ผมพูดทุกเรื่องเลย ชอบที่สุดเลยล่ะ☆
ง่ำง่ำ อืม พอดีว่ามีเรื่องกลุ้มใจที่พยายามหลบเลี่ยงอยู่นิดหน่อยน่ะ~ มาปรึกษาศัตรูอย่างเธอมันก็ยังไงๆอยู่ แต่ช่วยรับฟังได้หรือเปล่า?
ยังไงซะ เหมือนว่าเธอจะไม่ได้อยู่ในกลุ่ม Trickstar ใช่ไหมล่ะ? เพราะงั้นคงไม่เป็นไรใช่ม้า?
ช่วยทำงานเพื่อ fine ของผมบ้างสิ~ ช่วยตามใจผมหน่อยสิ~ น้า โปรดิวเซอร์♪
แล้วก็นะ เหมือนว่า fine จะต้องไปแสดง "เซอคัส" เนี่ยแหล่ะ
ถึงจะเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิที่มีประวัติศาสตร์อันทรงเกียรติอยู่ยาวนานก็จริง แต่ก็เหมือนจะเพิ่งเคยจัดครั้งแรก
เหมือนจะเป็นดรีมเฟสรูปแบบพิเศษน่ะ อยู่แรงค์ S1 ด้วย
ก่อนหน้านี้ เจ้า Trickstar ที่น่าชิงชังนั่น ก็ได้ออกซากุระเฟสไม่ใช่หรือไง ถึงจะดูน่าตื่นตาตื่นใจอยู่นิดหน่อยก็เถอะ~?
ที่มอบดรีมเฟสตามประเพณีอย่างซากุระเฟส ให้ยูนิตลูกเจี๊ยบแรกเกิดจัดการแบบนี้...
ก็เพราะว่าพวกผม fine ตั้งใจจะมุ่งเป้าไปที่เซอคัสยังไงล่ะ
เพราะว่ากำลังหลักของ fine อย่างประธานมีปัญหาด้านสุขภาพน่ะนะ~ ก็เลยเข้าร่วมดรีมเฟสใหญ่ๆติดต่อกันไม่ได้
ก็เลยยอมให้ทางนั้นได้บทใหญ่ๆไปหรอก อย่าเข้าใจผิดซะล่ะ?
เพราะว่ายูนิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนยูเมะโนะซากิ ก็คือพวกผม fine ไงล่ะ☆
แต่ว่านะ~ "เซอคัส" เนี่ยนะ~? มันใช่งานของไอดอลเหรอ?
เท่าที่ได้ยินมา เห็นว่ามีแต่การแสดงอันตรายๆอย่างการโหนตัวกลางอากาศหรือไต่เชือกเต็มไปหมดเลยนะ~?
ผมทำไม่ไหวหรอก! ไม่ไหวแหงๆ! ถ้าทำพลาดขึ้นมาล่ะก็ตายแน่เลย น่ากลัวจะตาย!
ถ้าเกิดว่าสมบัติของโลกใบนี้ ของวงการบันเทิงอย่างผมได้รับบาดเจ็บขึ้นมาก็แย่น่ะสิ!
......ไม่มั่นใจเลย เพราะงั้นก็เลยหนีมา ผมก็เป็นแบบนี้อยู่ตลอดเลย
ถึงจะปรึกษาคนธรรมดาอย่างเธอไปก็คงไม่ได้อะไรขึ้นมาก็เถอะ.... แต่ว่าผมควรจะทำยังไงดีล่ะ?
ผมอยากจะเป็นประโยชน์ให้กับประธาน การที่จะได้ยืนร่วมเวทีกับประธานคือความฝันของผมเลยล่ะ แต่ว่าผม กลับไม่มั่นใจในตัวเองเลยซักนิด
คนอื่นๆใน fine ก็ทั้งเก่งกาจและทำได้ทุกอย่าง... ถึงจะเป็นเซอคัสหรืออะไร ก็คงทำได้อยู่แล้วนั่นล่ะ
แต่ผมน่ะ แค่ตามคนอื่นให้ทันก็เต็มที่แล้ว...
ผมไม่อยากเป็นภาระของ fine ไม่อยากจะถ่วงแข้งถ่วงขาประธาน แต่ว่า ผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย! น่าเจ็บใจที่สุด!
......ขอโทษนะ ดันพูดเรื่องแปลกๆออกไปซะได้ อาหารเย็นชืดหมดแล้วนะ~ กินกันดีกว่า?
รู้ดีอยู่แล้วล่ะว่าหนีไปไม่ได้ตลอดหรอก ผมเองก็เป็น fine เหมือนกัน เป็นหนึ่งในสมาชิกของวงท็อปไอดอลอันแข็งแกร่งไร้เทียมทาน
เพราะงั้น "พวกเรา" ถึงไม่อาจหนีไปได้ตลอดกาลไงล่ะ
ฮึ พวกชั้นล่างอย่างพวกเธอนี่ดีจังเลยนะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็มีเหตุผลให้คอยเลี่ยงจากเรื่องยุ่งยากไปได้ตลอดเลยใช่ไหมล่ะ?
ผมน่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก!
มัวทำอะไรอยู่ รีบๆป้อนได้แล้ว ถ้าแค่นั้นล่ะก็ทำได้ใช่ไหมล่ะ... อ้าม~♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น