(ณ สนาม)
มิตสึรุ: เป็นไงเป็นไง? เข้ากันใช่ม้า~♪
โทโมยะ: ดูดีนี่ เซ็มไปเองก็บอกว่าเข้ากันมากด้วย
มิตสึรุ: อะแฮ่ม♪
โทโมยะ: เอาล่ะ ต่อไปก็จำเป็นต้องมีเครื่องดนตรีสินะ... เอ๊ะ? ไปขออนุญาตอาจารย์มาแล้วเหรอ?
หวา ขอโทษที่ต้องรบกวนไปเสียทุกเรื่องเลยนะครับ เอ้า มิตสึรุก็อย่าเอาแต่เหม่อสิ พูดขอบคุณเซ็มไปหน่อย
มิตสึรุ: ขอบใจนะ! ยินดีสุดๆไปเลยล่ะ~☆
โทโมยะ: ถ้างั้น ก่อนอื่นก็ไปที่ห้องดนตรี แล้วค่อยไปรวมตัวกับพวกนี่จังแล้วกัน
มิตสึรุ: รับทราบ! เริ่มออกเดินทางได้!
(ณ ห้องดนตรี)
โทโมยะ: มีกลอง ทรัมเป็ต ฟลูต ทรอมโบน...
อ๊ะ จริงสิ เซ็มไป พวกนี่จังเลือกเล่นเครื่องดนตรีอะไรเหรอครับ?
นี่จังใช้ไม้บาตอง ส่วนฮาจิเมะเป็นฟลูตสินะครับ ขอบคุณมากครับ
อืม... เครื่องดนตรีงั้นเหรอ ไอ้ฉันก็ชอบฟังดนตรีอยู่หรอก แต่พอต้องมาเล่นเองแล้วมันก็อีกเรื่องนึงน่ะนะ
(ถ้าเป็นเครื่องดนตรีที่แม้แต่ฉันก็น่าจะเล่นได้ล่ะก็ ทรอมโบนล่ะมั้ง?)
(ได้ยินมาว่าทรอมโบน เล่นให้เกิดเสียงง่ายกว่าทรัมเป็ตด้วย...)
(แต่ก็ได้ยินว่าจะอันไหนก็ไม่ต่างด้วยเหมือนกัน)
(อืม... เอาอันไหนดีล่ะ... ถ้าเลือกไม่ได้จริงๆล่ะก็ เอากลองก็แล้วกัน)
มิตสึรุ: ฉันเลือกกลองแล้วกันนะ!
โทโมยะ: เอ๊ะ...!?
มิตสึรุ: แค่ใช้ไม้ตีก็มีเสียงแล้ว เล่นง่ายสุดๆไปเลย! ถ้าเป็นนี่ล่ะก็ฉันเองก็คงตีได้เหมือนกัน~
โทโมยะ: ถึงจะตีง่าย แต่ก็เล่นเป็นเพลงยากอยู่นะ
มิตสึรุ: ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! อะฮะฮะ มุ่งหน้าเดินขบวน~!
โทโมยะ: ...ไม่ฟังที่คนอื่นพูดอีกแล้วสิ แต่ว่า มิตสึรุเองก็น่าจะเล่นเครื่องดนตรีอื่นนอกจากกลองไม่ไหวเหมือนกัน แบบนี้ก็คงจะดีแล้วหรือเปล่านะ~?
(มิตสึรุเลือกเล่นกลองไปแล้วด้วย ก็เหลือแค่สองอันนี้สินะ)
อืม... อืมมม.......
คือว่า เซ็มไป ขอโทษด้วยนะครับ แต่ว่าช่วยเลือกให้ผมซักอันได้หรือเปล่า?
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ล่ะก็ น่าจะมีเสียเวลาเปล่าโดยที่ยังเลือกอะไรไม่ได้เลย
ทรัมเป็ตเหรอ? เพราะทรอมโบนมันใหญ่ ทรัมเป็ตก็เลยน่าจะเล่นง่ายกว่า งั้นเหรอครับ...?
ไม่หรอกครับ ถึงจะเป็นความเห็นธรรมดาๆทั่วไปก็จริง แต่ก็ทำให้ผมตัดสินใจได้แล้วล่ะ!
ผม ขอเลือกทรัมเป็ตแล้วกันนะครับ!
มิตสึรุ: โอ๊ะ โทโมะจังเองก็เลือกได้แล้วเหรอ~ แบบนี้ก็เหมือนเป็นวงมาร์ชจริงๆแล้วล่ะ!
ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้งตึ้ง!
โทโมยะ: เลือกเครื่องดนตรีได้แล้ว ถ้างั้นก็ไปรวมตัวกับพวกนี่จังดีกว่า...
เซ็มไป ทราบหรือเปล่าครับว่าพวกนี่จังอยู่ที่ไหนกัน?
มิตสึรุ: ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้งตึ้ง!
โทโมยะ: ขะ.. ขอโทษนะครับ ไม่ค่อยได้ยิน...
มิตสึรุ: ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้งตึ้ง!
โทโมยะ: หนวกหูน่ามิตสึรุ! กำลังคุยกับเซ็มไปอยู่นะ หยุดเล่นก่อน!
มิตสึรุ: ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! มุ่งหน้าเดินขบวน! เล็ทซ์โก เล็ทซ์โก อะฮ่าฮ่า กลองนี่สนุกจังเลย~☆
ยิ่งตีเสียงก็ยิ่งดัง ทำเอาอยากตีเยอะๆขึ้นไปอีกเลย~♪
โทโมยะ: มิต สึ รุ!!
มิตสึรุ: ตึ้งตึ้งตึ้ง! เมื่อกี๊ รู้สึกเหมือนโดนเรียกชื่อเลย คงคิดไปเองล่ะมั้ง~? ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วนี่นา
ดีล่ะ ตี ตี ตีเข้าไปไม่ต้องยั้งเลย♪ ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้ง! ตึ้งตึ้งตึ้ง!
โทโมยะ: ...เซ็มไป ออกไปคุยกันข้างนอกเถอะครับ แบบนี้คงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่
(ณ ระเบียงทางเดิน)
โทโมยะ: ฟู่ว... เท่านี้ก็คุยกันสงบๆได้แล้วนะครับ
จะถามเรื่องสถานที่ที่พวกนี่จังอยู่น่ะครับ... หน้าน้ำพุเหรอ? ถ้างั้นก็ไปที่นั่นแล้วกันนะครับ
ที่เหลือก็ บอกเรื่องนี้ให้มิตสึรุรู้... อ๊ะ โทรศัพท์เข้าเหรอ? ขอตัวซักครู่นะครับเซ็มไป
ฮัลโหลครับ อ๋อ นี่จังเองเหรอครับ กำลังจะไปหาแล้วล่ะ...
หวา อย่าตะคอกเสียงดังขนาดนั้นสิครับ!
ขะ... เข้าใจแล้วครับ ครับ... ครับ...
มิตสึรุ! เร็วเข้าเถอะ เดี๋ยวเวลาออกโรงที่ไม่ค่อยมีของพวกเราก็หายไปหมดพอดี! เดี๋ยวเถอะ หยุดตีกลองได้แล้ว!
มิตสึรุ: อ๊ะ ไม้ตีคือชีวิตของกลองนะ มาแย่งไปแบบนั้น โหดร้ายเกินไปแล้ว!
โทโมยะ: ช่างเหอะน่า ไปกันได้แล้ว!!
อ๊ะ เซ็มไป เซ็มไปเองก็จะไปด้วยกันเหรอครับ? ขอโทษที่ต้องให้วิ่งอีกแล้วนะ... แต่ถ้าเกิดวิ่งไม่ไหวล่ะก็บอกได้นะครับ
ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็ เดี๋ยวผมจะประคองให้เอง
มิตสึรุ: ถ้าแค่หิ้วเท็นโคเซย์ล่ะก็ ไม่เหลือบ่ากว่าแรงฉันอยู่แล้ว เอ้าฮึ้บ แดชแดชแดชไปเลย~☆
โทโมยะ: อ๊ะ มิตสึรุ! เซ็มไปเค้าทำท่าจะร่วงแล้วนะ เดี๋ยวก่อนสิ มิตสึรุ!!
ーMarching Band จบー
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น