(ณ ห้องครัวของการ์เด้น เทอร์แรนซ์)
อาราชิ: อะ... เอาล่ะ! ปรับความรู้สึกแล้วมาเริ่มทำขนมดีกว่า♪
ริทสึ: อา~... แต่ว่ายังไม่มีใครช่วยชิมขนมของฉันเลยนะ
อาราชิ: อะ... อันนั้นเอาไว้ตั้งตาชิมที่หลังนะจ๊ะ! ถ้าหากเกิดอาหารเป็นพิษขึ้นมาล่ะก็ Knights มีหวังได้ล่มสลายขึ้นมาจริงๆแน่☆
เอาล่ะทุกคน ล้างมือกันเรียบร้อยแล้วหรือยัง? จะเริ่มทำอาหารกันล่ะนะ ชักคันไม้คันมือขึ้นมาแล้วสิ♪
สึคาสะ: เป็นเพราะชื่อนารุคามิ ก็เลยคันไม้คันมืองั้นเหรอครับ? หุหุ Nice Joke นะครับ☆ (ตัวนารุ(鳴) ของนารุคามิ(鳴上) เป็นมีอักษรเดียวกันกับคันไม้คันมือ(腕が鳴る))
อาราชิ: เลิกพูดไร้สาระแล้วมีสมาธิเถอะจ้ะ ก็สึคาสะจัง น่าจะเป็นคนที่ไม่คุ้นเคยกับการทำอาหารที่สุดใช่ไหมล่ะ...?
ตายจริง จับมีดผิดวิธีแล้วนะ จับมือชั้นไว้สิ เดี๋ยวจะช่วยสอนให้อย่างอ่อนโยนเองนะ♪
สึคาสะ: ไม่เป็นไรครับ โปรดอย่าเป็นห่วงไปเลย! ผมจะผันตัวไป Support เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนเหล่าเซ็มไปเองครับ♪
เชิญแสดงฝีมืออย่างเต็มที่ได้เลยครับ คนอื่นนอกจากริทสึเซ็มไปน่ะ!
ริทสึ: เอ๋~? นี่ฉันโดนจับออกนอกกลุ่มอยู่คนเดียวเหรอเนี่ย~?
อาราชิ: กะ.. ก็ริทสึจังทำไปตั้งเยอะแล้วใช่ไหมล่ะ? ต่อไปก็ตาของพวกชั้นไงจ๊ะ? แต่ที่จริงก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นักหรอก?
ก็ได้โจทย์ที่คลุมเครืออย่าง ขนมที่น่าจะเป็น "ของขึ้นชื่อประจำโรงเรียนยูเมะโนะซากิ" นี่นา...? แปลว่าแค่ทำขนมที่สมกับเป็นโรงเรียนยูเมะโนะซากิก็พอแล้วหรือเปล่านะ?
สึคาสะ: หืม ไม่ค่อยเข้าใจที่ว่า "สมกับเป็น" เท่าไหร่เลยนะครับ แปลว่าให้ทำขนมที่มีตราสัญลักษณ์โรงเรียนงั้นเหรอครับ
ถ้าจุดเด่นอื่นก็คงจะเป็น "สถานศึกษาของเหล่า Idol" นั่นล่ะครับ
อาราชิ: ความสมเป็นไอดอลสินะ อย่างขนมสียามาบูกิแบบนี้? ก็ว่าไปนั่นล่ะ~♪ (ขนมสียามาบูกิ(山吹色のお菓子)เป็นขนมที่มีรูปร่างเหมือนเหรียญทอง มักใช้ในละครย้อนยุคสื่อถึงการติดสินบน)
สึคาสะ: อ๋อ จำได้ว่าผมเคยเห็นตอนสมัยเป็นเด็กๆอยู่นะครับ! นั่นคือสิ่งที่เรียกว่า "สมเป็นIdol" งั้นเหรอครับ?
อาราชิ: อย่าพูดให้มันตบมุกลำบากอย่างนั้นสิ... อ้าว ตายจริง เท็นโคเซย์จัง?
ริทสึ: อ๊ะ เท็นโคเซย์จริงด้วย โอ๊ส~♪
สึคาสะ: โอเน่ซามะ! ไม่ใช่สิ เท็นโคเซย์ซัง... สวัสดีครับ♪
อิซึมิ: อะไรเนี่ย ทุกคนรู้จักเท็นโคเซย์หมดเลยเหรอ? เป็นคนดังกว่าที่คิดซะอีกนะ ยัยนี่เนี่ย?
น่าหมั่นไส้จริง! เพราะเป็นโปรดิวเซอร์ก็เลยต้องใส่ใจความสัมพันธ์กับผู้อื่นงั้นเหรอ?
แล้วมาลอยหน้าลอยตาทำอะไรอยู่แถวนี้ล่ะ? น่ามคานจริง!
อาราชิ: ไม่ต้องว่ากันขนาดนั้นก็ได้นี่นา อิซึมิจังเนี่ย ไม่ถูกใจเท็นโคเซย์จังงั้นเหรอ?
อิซึมิ: ก็ยัยนี่ ชอบจะเกาะแกะระหว่างฉันกับยูคุงจนน่าหงุดหงิดเลยนี่นา
อาราชิ: ความอิจฉาของผู้ชายเนี่ย น่าเกลียดจริงๆเลยนะ แต่ว่าจุดนั้นของอิซึมิจังเอง ก็ น่า รัก นะ☆
อิซึมิ: ก็บอกว่าอย่ามาจับกันง่ายๆไงเล่า ไอ้ตุ๊ดเวรนี่!
อาราชิ: อุฮุฮุ ในฐานะไอดอลแล้ว ก็ควรเป็นมิตรกับโปรดิวเซอร์หน่อยนะ♪
อิซึมิจังเนี่ยเจ้าปัญหาจริงๆเลย ต้องใจดีกับสาวน้อยเสียหน่อยสิ ทั้งที่เท็นโคเซย์จังออกจะน่ารักขนาดนี้แท้ๆ~?
สึคาสะ: ครับ ที่ใดมีสตรี ที่นั่นย่อมงดงามสินะครับ♪
อาราชิ: ตายจริง สึคาสะจังนี่ล่ะก็! ทั้งที่มี "ผู้หญิงดีๆ" อยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรกแล้วแท้ๆ ยังจะต้องการไปมากกว่านี้อีก โลภมากจริงๆเลยนะ...☆
สึคาสะ: ผู้หญิงดีๆ? หมายถึงใครกันเหรอครับ?
อาราชิ: ใจร้ายที่สุดเลย! แล้วก็ยังไงซะ เท็นโคเซย์จังก็คอยเป็นธุระให้เราตอน DDD ใช่ไหมล่ะ?
ถ้าได้ปะทะกันในดรีมเฟสครั้งหน้า จะไม่ยอมปล่อยให้ชนะได้ง่ายๆขนาดนั้นหรอกนะ
แต่ยังไง ก็ไม่มีกฎที่ว่า ถึงจะเป็นศัตรูในด้านการทำงาน แต่จะสนิทเป็นการส่วนตัวไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?
เพราะงั้น จากนี้ก็ฝากดูแล Knights ด้วยนะ♪
ริทสึ: อา~... ก็สงสัยมาตั้งแต่เมื่อกี๊แล้วล่ะ เท็นโคเซย์ ทำไมถึงได้แบก "ป้าย" ที่เขียนว่า "ฉันคือหัวหน้าคณะกรรมการ!" เอาไว้ด้วยล่ะ?
อาราชิ: ว้าย จริงด้วยสิ! อะไรน่ะ น่ารักจังเลย~♪ หรือว่าเท็นโคเซย์จัง จะเป็นกรรมการตัดสินของ "ประกวดทำขนม" นี่เหรอ?
แปลว่าเท็นโคเซย์จัง จะต้องเป็นคนเลือกว่าขนมชิ้นไหนที่คู่ควรกับ "ของขึ้นชื่อประจำโรงเรียนยูเมะโนะซากิ" มากที่สุดสินะ?
ทำงานตั้งหลายอย่างเลยนะ เก่งมากจ้ะ~♪
ยังไงซะ คนที่ซื้อกู๊ดส์ของโรงเรียนเราส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กผู้หญิงนี่นะ
โรงเรียนเราก็มีแต่ไอดอลชายด้วย เพราะงั้นกลุ่มเป้าหมายการขายก็ต้องเน้นผู้หญิงเป็นหลักอยู่แล้วล่ะเนอะ?
อิซึมิ: หืม เพราะงั้นก็เลยให้เท็นโคเซย์ที่เป็น "เด็กผู้หญิง" ที่หาได้ยากในโรงเรียนเรามาเป็นกรรมการ... งั้นสิ?
อาราชิ: อย่างนี้นี่เอง แต่เท่านี้ก็ทำให้รู้ทิศทางของขนมที่จะทำได้แล้วล่ะ แค่ทำขนมหวาน ที่จะทำให้เด็กผู้หญิงโดยเฉพาะเท็นโคเซย์จังยินดีก็พอแล้ว♪
อิซึมิ: หืม ต้องทำอาหารเพื่อให้เท็นโคเซย์ยินดีงั้นเหรอ ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่ แต่ก็ช่วยไม่ได้ล่ะมั้ง?
จะว่าไป ยูคุงน่าจะเคยพูดถึงของชอบของเท็นโคเซย์ใน SNS โรงเรียนด้วยนี่นา...?
อาราชิ: คอยเช็คอยู่ตลอดเลยสินะ อิซึมิจัง นี่คือความรักสินะ ความรักนี่ช่างน่ากลัวจริงๆ...
สึคาสะ: หากเป็นโอเน่ซามะล่ะก็ ไม่ว่าจะได้รับขนมแบบไหนก็คงจะยินดีทั้งนั้นล่ะครับ แต่ยังไงก็อยากจะทำขนมที่ทำให้พึงพอใจได้ถึงที่สุดนะครับ♪
นารุคามิเซ็มไป เซนะเซ็มไป! ได้โปรดชี้แนะและสนับสนุนผม ใน "การทำขนม" ด้วยเถอะครับ!
ริทสึ: เอ๋~ ถ้าเป็นเรื่องทำขนมล่ะก็ ฉันสอนให้ก็ได้นะ?
สึคาสะ: ริทสึเซ็มไปไม่ต้องหรอกครับ☆
อาราชิ: (อุฮุฮุ... แต่ว่า ก็ไปได้สวยเลยนะ นี่คือ Knights ยูนิตที่เคยเย็นชาและจะไม่ทำในสิ่งที่ตนเองไม่ได้ผลประโยชน์งั้นเหรอ?)
(ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร แต่ทุกคนต่างก็ได้พยายาม "เพื่อใครซักคน" อยู่)
(กำลังกลัดกลุ้ม อาบเหงื่อ และทุ่มเทอย่างเต็มที่ "เพื่อให้คนอื่นมีความสุข" อยู่)
(ถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับพวกเรา เหล่า Knights เลยนะ)
(ไม่สิ บางทีพวกเราอาจจะเพิ่งเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่ตรงนี้ไปก็ได้ เท็นโคเซย์จัง คงจะมีแรงขับเคลื่อนที่ทำให้ทุกคนเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทิศทางที่ดีอยู่สินะ...♪)
(เป็นเด็กที่น่าสนใจจนเกินรับไหวเลยจริงๆ! อุฮุฮุฮุ...♪)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น