(ณ ระเบียงทางเดิน) (ฤดูร้อน)
สึคาสะ: ทุกท่าน! เร็วเข้าเร็วเข้า Hurry-up! มีเหตุด่วนครับ...!
อาราชิ: เดี๋ยวสิ สึคาสะจัง? มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?
วันนี้ Knights พักกิจกรรมไม่ใช่เหรอ ช่วงนี้ก็ใกล้จะได้เวลาแข่งใหญ่ของชมรมชั้นแล้วด้วย ชั้นต้องไปซ้อมนะ?
ไม่สิ ถึงจะไม่ซ้อมก็น่าจะยังพอไปวัดไปวาได้อยู่ก็เถอะ... แต่ยังไง ก็อยากจะให้ได้อยู่อันดับท็อปๆนะ?
นานๆทีต้องโผล่หน้าไปทำกิจกรรมชมรมบ้าง ไม่งั้นเดี๋ยวทุกคนก็ลืมหน้าชั้นกันพอดีสิ?
ถ้าเกิดเข้าร่วมวงสนทนาเจี๊ยวจ๊าวไม่ได้ล่ะก็ มันน่าเศร้าอยู่นะ?
ริทสึ: โอย~... โอ๊ะ โอย...?
อาราชิ: เดี๋ยวเถอะ สึคาสะจัง จะลากริทสึจังไปด้วยก็ได้อยู่หรอก แต่อย่างน้อยก็ประคองเค้าหน่อยสิ?
ลากขาไปแบบนั้น เดี๋ยวหัวก็กระแทกเอาพอดีสิ?
สึคาสะ: ขออภัยด้วย! นารุคามิเซ็มไปเองก็ช่วยทีสิครับ เอ้า เซนะเซ็มไปก็ด้วย!
น่าเสียดายที่ไม่มีเวลาพอจะปลุกริทสึเซ็มไปแล้ว ออกตัวกันไปทั้งๆแบบนี้เลยก็แล้วกันครับ! Express...☆
อาราชิ: โถ่... เป็นอะไรของเขาเนี่ย ไม่สมเป็นสึคาสะจังเลยนะจ๊ะ? รู้อะไรบ้างหรือเปล่า อิซึมิจัง?
อิซึมิ: นั่นสินะ? เห็นพูดถึงลีดเดอร์ของ Knights อะไรนี่ด้วย "หมอนั่น" ไม่น่าจะกลับมานี่นา?
สึคาสะ: ไอ้ "ไม่น่า" นั่นล่ะครับ เซนะเซ็มไป♪
ถึงจะรู้สึกผิด ที่ทำอะไรเอาเองโดยพลการอีกแล้วก็จริง...
แต่ที่จริงแล้วผมไปขอร้องโอเน่ซามะ ให้ช่วยตามหา Leader ของ Knights ที่หายไปนานมาน่ะครับ~♪
อาราชิ: เห แปลว่าเจอตัวแล้วเหรอ? ถ้างั้นก็เป็นเหตุฉุกเฉินจริงๆด้วยสิ♪
ก็เพราะว่า [ราชา] ของพวกเรา... อยู่ไม่ค่อยเป็นหลักเป็นแหล่งเท่าไหร่ก็เลยตามตัดยากน่ะ
ถึงจะแจ้งตำรวจ เดี๋ยวก็หนีหายเข้ากลีบเมฆไปอยู่ดี พวกชั้นเองก็เลยลำบากกันแทบแย่เลยล่ะ
อันสึจังนี่ล่ะก็ หาตัว [ราชา] เจอได้ยังไงกันล่ะเนี่ย?
สึคาสะ: ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ดูเหมือนว่าโอเน่ซามะจะตรึง Leader เอาไว้ที่ Studio แล้วล่ะครับ!
อย่างน้อยก็ต้องขอไปทักทายทำความรู้จัก ก่อนที่จะหายตัวไปอีก!
อาราชิ: ถ้าอย่างนั้น สึคาสะจังไปคนเดียวก็ได้นี่? พวกชั้นรู้จักกับ [ราชา] อยู่แล้วด้วย ถึงจะไม่ได้เจอกันนานจนอยากไปเจอหน้าบ้างก็เถอะ?
อิซึมิ: ยังไง ก็อยากจะหา "อาวุธ" เอาไว้เพิ่มด้วย♪
มาถึงขนาดนี้แล้ว... ให้ [ราชา] ลาออก แล้วให้ฉันขึ้นเป็นลีดเดอร์ของ Knights แทนไม่ดีกว่าเหรอ?
การให้คนที่ชอบหายตัวไปแบบนี้นั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุดเนี่ย มันลำบากเวลาทำเรื่องจะไลฟ์นะ? ให้ตายสิ น่ามคานชะมัด!
สึคาสะ: ทุกท่าน หยุดพูดคุยเรื่องไร้สาระกันก่อน! เรามาถึง Studio กันแล้วนะครับ นี่เป็นครั้งแรกเลยที่จะได้พบกับผู้เป็นราชาที่พวกเราเหล่า Knights รับใช้! อา ช่าง Excite จริงๆเลยครับ!
เอาล่ะ จะทำการเข้าเฝ้าล่ะนะครับ...☆
(ณ สตูดิโอ)
สึคาสะ: ขออนุญาตครับ! เหล่า Knights ได้มาถึงแล้วล่ะครับ♪
โอ๊ะ โอเน่ซามะ? ขอโทษที่รบกวนนะครับ! เป็นเพราะเปิดประตูแรงไป ก็เลยทำให้ตกใจสินะครับ♪
ทำไม ถึงได้ยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยท่าทางสับสนเช่นนั้นกันล่ะครับ? Leader ของพวกเรา เหล่า Knights อยู่ที่ใดกัน?
ริทสึ: โอย~... หัวโขกมากเกินไป จนตื่นซะแล้วสิ ได้ยินว่าพูดอะไรเกี่ยวกับลีดเดอร์ด้วย [ราชา] กลับมาแล้วเหรอ?
สึคาสะ: หุหุ ทุกท่านเรียก Leader ว่า [ราชา(โอซามะ)] สินะครับ! สัตย์สาบานแห่งความภักดีนั้น ช่างน่าเคารพเหลือเกิน! คงเป็นผู้ที่เลิศเลอ ถึงขนาดนั้นเลยสินะครับ...☆
เลโอ: อ๋าาา มาแล้ว! อินสปิเรชั่นมาแล้ววว~!
สึคาสะ: ...โอ๊ะ อะไรกันครับเนี่ย มีผู้ที่กำลังขีดเขียนสัญลักษณ์ดนตรีไปทั่วพื้นกับกำแพงด้วยปากกาเมจิกอยู่ด้วย
เป็นบุคคลน่าสงสัยหรือเปล่านะ จับโยนออกไปข้างนอกกันดีกว่า♪
เลโอ: วะฮ่าฮ่าฮ่า☆ ไอ้เจ้า [จักรพรรดิ] ที่น่ารังเกียจนั่นน่ะนะ แพ้แล้ว? ถูกปฏิวัติเนี่ยนะ?
อะไรล่ะนั่น! ระหว่างที่ฉันไม่่อยู่ก็มีเรื่องน่าสนุกให้เพียบเลยนี่นา โรงเรียนยูเมะโนะซากิ...☆
อ๋าา! อย่าเพิ่งบอกรายละเอียดนะ เมื่อนักแสดงหลักออกมากันพร้อมหน้าต่างหากล่ะ โอเปร่าถึงจะเริ่มขึ้น!
หยุดไม่อยู่เลย เพราะว่าจินตนาการของฉันนี่ล่ะ คือห้วงอวกาศ...☆
วะฮ่าฮ่าฮ่า☆ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆ วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า~☆
อาราชิ: อืม~? ยังอารมณ์แปรปรวนไม่เปลี่ยนเลยนะ [ราชา]?
สึคาสะ: ครับ? เออ คือ พูดว่า [ราชา] งั้นเหรอครับ? คนที่ราวกับเป็นคนวิปริตไร้ที่สิ้นสุดคนนั้นน่ะนะครับ Leader ของพวกเรา เหล่า Knights?
อาราชิ: ใช่แล้วจ้า กลับมาแล้วจริงๆด้วยสินะ...♪
เดี๋ยวเถอะ [ราชา]! เด็กใหม่เค้ากลัวหมดแล้วนะ หยุดทำตัวประหลาดก่อนสิ! อย่าไปขีดเขียนบนกำแพงเล่นด้วย เดี๋ยวก็ถูกอาจารย์โกรธเอาหรอก!
เลโอ: หา? อา~ อ๋อ! นารุ! ไม่ได้เจอกันนายเลย ยังน่าหยะแหยงไม่เปลี่ยนเลยนะนายเนี่ย!
อาราชิ: ต๊ายยย? แค่เปิดปากมาคำแรก ก็พูดแบบนั้นกันแล้ว! เจ็บปวดนะเนี่ย!
เลโอ: ทำท่าส่ายไปส่ายมาแบบนั้น ตลกดีนะ! ชอบนายจังเลย รักนะ☆
โอ๊ะ ริสสึกับเซนะก็อยู่ด้วย! ไม่ได้เจอกันมาหนึ่งหมื่นสองพันปีแล้วนะ ทางด้านความรู้สึกน่ะ!
ยังแข็งแรงร่าเริงกันดีอยู่หรือเปล่า~ Knights ของฉัน♪
สึคาสะ: เออ.......?
เลโอ: เอ๊ะ มีคนที่ไม่รู้จักอยู่ด้วยนี่นา! รอเดี๋ยวก่อนนะ! ขอคิดก่อนว่าเป็นใครกัน!
ต้องมีวัตถุดิบให้คาดเดาได้อยู่แน่ๆ ใส่เสริมเติมแต่งจินตนาการเข้าไปอีกหน่อย! โอเปร่าก็จะเริ่มขึ้น...☆
หรือก็คือ นายเป็นมนุษย์ต่างดาวสินะ! อุ๊จจูว~! นี่เป็นคำทักทายในอวกาศที่ฉันคิดขึ้นมาเองแหล่ะ แต่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับตอนนี้หรอก วะฮ่าฮ่าฮ่า☆
รอเดี๋ยวก่อนนะ ตอนนี้เรื่องนั้นยังไม่สำคัญเท่าไหร่! อย่ามาเกะกะนะ ตอนนี้ฉันกำลังเขียนเพลงเลื่องชื่ออยู่! อยากจะมุ่งเป้าไปที่ผลงานชิ้นเอกที่จะกำเนิดมามากกว่าน่ะ!
อ๋า โถ่! ไม่มีกระดาษก็เลยต้องเขียนบนกำแพงเอาเนี่ย แต่ว่าความรู้สึกที่ได้เขียนแบบแปลกๆนี้ ก็มอบแรงกระตุ้นให้ฉันเหมือนกัน♪
แต่เมื่อยไหล่จังเลยอ่ะ! .ครก็ได้ช่วยนวดที เร็วเข้า! แรงกระตุ้นนั่นเองก็จะกลายเป็นบทเพลงด้วยเหมือนกันนะ!
สึคาสะ: เออ คือว่า...?
อาราชิ: ปล่อยเค้าไปเถอะสึคาสะจัง [ราชา] ของเรา เป็นพวกอารมณ์ศิลปินสุดโต่งมาตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วล่ะ
ถ้าสับสวิตซ์ขึ้นมาซักครั้งล่ะก็ จะเอาแต่หมกมุ่นแต่งเพลงโดยไม่ยอมกินข้าวกินปลาเลยล่ะ?
ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ไม่มีทางกลับมาเร็วๆนี้หรอก♪
สึคาสะ: อะ อะไรกัน? ผมก็แค่อยากจะทักทาย Leader เท่านั้นเอง...?
อิซึมิ: เอ๋~ ก็ไม่ได้จำเป็นหรอกมั้ง? ยังไงซะเจ้าหมอนั่นก็ไม่ฟังเรื่องที่คนอื่นพูดอยู่แล้วด้วย?
ไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องบอกก็จริง แต่หมอนั่น ระดับให้ความรู้มืออยู่ในระดับภัยพิบัติเลยใช่ไหมล่ะ? สมกับเป็นหัวหน้าของพวกเรา Knights จริงๆ♪
แล้วก็ คุณสมบัติทางด้านร่างกายของหมอนั่นยอดเยี่ยมมาก ก็เลยเต้นได้ระดับเทพเลยล่ะ
แต่ว่าดันชอบจัดท่าเต้นเอาเองตามอำเภอใจ ก็เลยใช้ในการแสดงจริงไม่ได้ซะนี่?
การร้องเพลงเองก็พอจะดีอยู่หรอก แต่กลับไม่ชอบร้องเพลง แล้วบอกว่า "ไม่ได้ชอบร้องเอง" ซะงั้น?
สึคาสะ: เออออ๋? ไร้ประโยชน์... ขออภัย เออ... ทำไมผู้ที่ไม่มีข้อดีอันควรเคารพเช่นนั้น ถึงได้เป็น Leader ของพวกเรากันล่ะครับ?
เลโอ: อ้าว? ไหงฉันมาอยู่ที่โรงเรียนยูเมะโนะซากิได้ล่ะเนี่ย? ใครก็ได้ช่วยบอกที! ไม่สิ อย่าเพิ่งพูดอะไรนะ!
ขอลองคิดดูก่อน มันจะต้องมีเมโลดี้หลบซ่อนอยู่ในนั้นแน่...☆
นึกออกแล้ว! พวกนาย วันพรุ่งนี้ Knights จะไลฟ์นะ! ♪
อิซึมิ: หา? พูดอะไรตามใจตัวเองแบบนั้นกัน จู่ๆก็กลับมาแล้วบอกว่าจะไลฟ์เนี่ยนะ?
เลโอ: เปล่าหรอก อันสึเป็นคนเอางานมาให้น่ะ! เป็นการตอบแทนที่ช่วยบอกว่าระหว่างที่ฉันไม่อยู่ โรงเรียนยูเมะโนะซากิเกิดอะไรขึ้นบ้างน่ะนะ?
ทั้งที่พูดไปแล้วแท้ๆว่าถึงไม่ต้องบอก ฉันก็ใช้จินตนาการช่วยเอาก็ได้อยู่ดี~?
ดันพูดพล่ามให้ฟังเองซะอย่างงั้น! เพราะงั้นไม่อยากเหยียบย่ำบุญคุณนั้นน่ะ แล้วมันก็น่าสนุกดีด้วย☆
รอก่อนนะ! ถ้าเพลงล่ะก็ตอนนี้กำลังเขียนอยู่ ต้องทันวันพรุ่งนี้แน่!
สร้างเมโลดี้ขึ้นมาได้แล้ว แล้วเจ้าคนที่ดูเหมือนจะเป็นเด็กใหม่ตรงนั้น ก็เป็นเหมือนส่วนประกอบอันไม่แน่นอนด้วย จะต้องออกมาเป็นเพลงสนุกๆแน่!
วะฮ่าฮ่าฮ่า...☆ มาแล้ว มาแล้ว อินสปิเรชั่นมาแล้ว!
อาราชิ: จ้าจ้า ตามที่ปรารถนาเลยจ้ะ [ราชา] ของพวกเรา ด้วยบทเพลง.... ด้วย "อาวุธ" ที่คุณเตรียมไว้ให้ มาทำลายล้างศัตรูทั้งมวลกันเลย♪
แต่ว่า อย่างน้อยก็กินข้าวกับนอนหลับพักผ่อนบ้างนะ ถ้าเป็นลมขึ้นมาก็แย่สิ
อันสึจัง ถึงเขาจะเป็นเด็กที่ดูน่ารำคาญนิดหน่อย แต่ก็ฝากดูแลเขาทีได้ไหม?
เอาล่ะ ต่อจากนี้ท่าจะยุ่งขึ้นมาแล้วสิ...♪
ริทสึ: หึหึหึ ไม่ได้ไลฟ์เสียนาน....ไม่สิ นี่จะเป็นไลฟ์แรก ที่ Knights ทุกคนเข้าร่วมกันพร้อมหน้าเลยสินะ~♪
อิซึมิ: เอ๋~ แต่ฉันยังไม่ได้ยินยอมที่จะไปออกไลฟ์เลยนะ?
เอาเถอะ ช่วยไม่ได้สินะ? [ราชา] กลับมาแล้วแบบนี้ เราไม่ยอมปล่อยให้ Trickstar หรือเจ้าพวกคนอื่นๆทำตัววางก้ามอีกแล้วล่ะ~♪
สึคาสะ: ทะ ทำไมพวกรุ่นพี่ถึงได้กระตือรือร้นกันแบบนั้นล่ะ! ผมไม่เห็นเข้าใจเลยครับ!
ถึงจะรู้สึกสนใจ ที่จะได้เห็น Knights ที่เคยกระจัดการจายกลับมาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแบบแปลกๆก็เถอะ...?
โอะ โอเน่ซามะ? ผมควรจะทำยังไงดีล่ะครับ?
เลโอ: อย่ามาโวยวายน่า! อัศวินจะต้องสง่างามและทรงเกียรติเข้าไว้! ทั้งขี้ขลาดและอาจหาญ! น่ารังเกียจและงดงาม อ๋า ช่างเป็นสำนวนที่คร่ำครึซะจริง!
เมื่อกี๊ช่างมันแล้วกันนะ! ช่วยทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรทีก็นะ?
วางใจเถอะ เด็กใหม่! ปล่อยใจไปกับความรู้สึกแล้วปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามชะตากรรม แล้วนายก็จะหลุดพ้นจากทุกสิ่ง!
อ๋าาา บอกด้วยคำพูดไม่พอหรอก! อยากได้บทเพลงจังเลย~!
เอาเป็นว่า! เตรียมการต่อสู้ซะ Knights ของฉัน!
เอาล่ะ จะพลิกคว้ำกระดานหมากรุกให้สนุกไปเลย! ไม่ว่าใครก็มาต่อว่าอะไรไม่ได้หรอก ฉันนี่ล่ะคือราชาผู้เปลือยเปล่า! วะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า☆
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น