(ณ เขตสวน)
คาโอรุ: (ดันมาเรียกตัวกันในช่วงพักกลางวันอันแสนล้ำค่าซะได้~)
(เอาเถอะ ครั้งที่แล้วก็ใช้เดทเป็นเหตุผลเลี่ยงไม่ไปแล้วนี่นา คราวนี้คงใช้มุกเดิมซ้ำไม่ได้แล้วสิ)
(แต่ว่า ซาคุมะซังนี่ก็ช่างคิดจริงๆนะที่เรียกตัวตอนกลางวัน ไม่ใช่หลังเลิกเรียน)
(คงเรียนรู้แล้วสินะว่าถ้าเป็นหลังเลิกเรียนล่ะก็จะจับตัวฉันเอาไว้ไม่ได้ง่ายๆน่ะ ถ้าเป็นพักกลางวันล่ะก็ใช่เหตุผลอ้างว่าเดทไม่ได้ด้วย)
(เฮ้อ~ ให้ตายสิ ทั้งที่ฉันก็แค่อยากจะใช้เวลาร่วมกับเด็กผู้หญิงแท้ๆเลย)
(ถ้าเท็นโคเซย์จังเป็นคนเรียกล่ะก็คงจะมาหาด้วยความเต็มใจเลยล่ะ~ ถึงต้องผิดนัดเดทไปก็อาจจะยังคุ้มอยู่ดีก็ได้~?)
(ว่าไปนั่นล่ะ จะเป็นอย่างงั้นไปได้ยังไงล่ะ ยังไงเท็นโคเซย์จังก็ดูท่าทางจะระแวงฉันอยู่ด้วย)
(ทำไมกันล่ะเนี่ย ทั้งที่ฉันก็ใจดีกับเด็กสาวๆแท้ๆ~)
(โอ๊ะ ที่อยู่ตรงนั้นมันซาคุมะซัง... แล้วก็เมมเบอร์ของ UNDEAD ก็อยู่กันพร้อมหน้าเลย แบบนี้คงไม่ใช่แค่ชวนทานมื้อกลางวันเฉยๆสินะ)
(อืม ไม่อยากให้เป็นเรื่องยุ่งยากเลยแฮะ)
(ณ การ์เด้น เทอแรนซ์)
เรย์: โอ้ คาโอรุคุง ขอบใจที่มานะ กำลังหวั่นใจนึกว่าวันนี้ก็จะไม่มาแล้วเสียอีก
คาโอรุคุง อย่าได้รังแกคนแก่มากนักสิ ไม่รู้หรอกนะว่าวันดีคืนดี ข้าจะจากไปเมื่อไหร่น่ะ...?
คาโอรุ: ซาคุมะซังก็ไม่ได้อายุมากขนาดนั้นไม่ใช่หรือไง~ แล้ว ช่วยบอกเหตุผลที่เรียกผมมาที่นี่ได้หรือเปล่าครับ?
เรย์: คาโอรุคุงนี่เข้มงวดจริงๆเลยนะ เพราะแบบนั้นถึงได้ป๊อปกับสาวๆงั้นหรือ?
คาโอรุ: ผมป๊อปอยู่แล้วต่างหากล่ะ~ หลังเลิกเรียนก็มีตารางเดทแน่นเอี้ยดเลยด้วย
เรย์: ไม่ผูกมัดกับเด็กผู้หญิงแค่คนเดียวงั้นหรือ... คาโอรุคุงนี่เป็นชายที่เป็นดั่งสายลมฤดูร้อนเสียจริงๆเลยนะ
คาโอรุ: ขอบใจแล้วกันนะ
เรย์: แต่ก็ช่างเถอะ อโดนิสคุง วังโกะ คาโอรุคุง แล้วก็ข้า เมมเบอร์ของ UNDEAD ได้มารวมตัวกันที่นี่แล้ว พอมาลองนึกๆดูก็เป็นระยะทางไกลพอสมควรเลยนะนี่
โคงะ: เฮ้ย ไอ้ผีดูดเลือดเวร! เลิกพล่ามแล้วรีบๆบอกมาได้แล้ว!
ข้าเบื่อเต็มทนแล้วนะเฟ้ย อยากให้ข้าทิ้งแผลไว้ที่หน้าแกนักหรือไง?
เรย์: โอ้ น่ากลัวน่ากลัว รีบเข้าเรื่องก่อนที่วังโกะจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ดีกว่า
ก่อนหน้านี้ก็อธิบายให้วังโกะกับอโดนิสคุงไปแล้วล่ะ ว่าใกล้จะถึงช่วงงานโรงเรียนเข้าไปทุกทีแล้ว แล้วปีนี้ข้าก็อยากให้เราทุกคนเข้าร่วม
คาโอรุ: แต่ฉัน...
เรย์: ข้าบอกใช่ไหมว่าให้เข้าร่วมทุกคนน่ะ ถ้าคาโอรุคุงไม่เข้าร่วมด้วยก็แย่น่ะสิ
อโดนิส: ฉันไม่มีอะไรจะค้านหรอก ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องที่ทางโรงเรียนกำหนดเอาไว้แล้วด้วย ถ้าไม่ทำตามล่ะก็คงจะเป็นผลเสียเปล่าๆ
คาโอรุ: แต่ยังไงก็ต้องมีพวกขั้นตอนการเตรียมงานอะไรพวกนี้ด้วยใช่ไหมล่ะ? พอคิดว่าจะโดนบังคับให้ทำแล้วก็ไม่ค่อยมีกระจิตกระใจเลยแฮะ~
โคงะ: ข้าเองก็ไม่ใช่พวกที่จะทำอะไรเพราะโดนบังคับเหมือนกัน ถ้าเหตุผลที่ต้องเข้าร่วมเป็นเพราะเหตุผลโง่ๆอย่างการตัดสินใจของโรงเรียนล่ะก็ ข้าก็ไม่เอาด้วยหรอกเฟ้ย!
เรย์: วางใจเถิด ที่ข้าบอกให้พวกเจ้าต้องเข้าร่วมให้ได้นั้นไม่ใช่เพราะใดอื่น แต่เป็นเพื่อการกอบกู้สถานะของ UNDEAD ต่างหากเล่า
UNDEAD นั้นพ่ายแพ้ทั้งใน S1 และ DDD ถึงจะแพ้เพราะมีเหตุผล แต่แพ้ก็คือแพ้นั่นล่ะ
แม้ UNDEAD จะเป็นยูนิตที่มีชื่อเสียงก็จริง แต่หลังจาก S1 พวกเรานั้นก็มีแต่คนคอยดูถูก
ถ้าหากถูกคิดว่าเป็นพวกมีดีแค่ชื่อแต่ความสามารถไม่เท่าไหร่ล่ะก็ พวกเจ้าเองก็คงไม่ต้องการใช่ไหมเล่า?
fine เอง เท็นโชอินคุงก็ออกจากโรงพยาบาลมาแล้วจนทวงคะแนนความนิยมไปได้บ้างก็จริง... แต่หากเทียบกับในยุครุ่งเรืองแล้วถือว่าฟ้ากับเหวเชียวล่ะ
อย่างในตอนนี้กลุ่มหน้าใหม่อย่าง Trickstar เองก็เป็นที่จับตามอง จน fine ความนิยมลดต่ำลงอยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกัน
โรงเรียนยูเมะโนะซากิได้เปลี่ยนไปแล้ว ยุคสมัยที่ไม่ต้องคอยหลบซ่อนลับๆล่อๆอยู่ในเงาของสภานักเรียนได้มาถึงแล้วล่ะ เช่นนั้นพวกเราเองก็ไม่ควรจะหลีกหนีจากโอกาสเช่นนี้ด้วยเช่นกัน
คาโอรุ: หรือก็คือ จะใช้งานโรงเรียนที่นักเรียนทุกคนในโรงเรียนต้องเข้าร่วม กอบกู้ศักดิ์ศรีของพวกเราคืนมาใช่มะ
เรย์: อืม แม้จะไม่มีผลนับคะแนนให้เข้าใจง่ายเช่นดรีมเฟสก็จริง แต่หากได้รับเลือกเป็นบูธที่ได้รับความนิยมมากที่สุดล่ะก็ คงได้เงินอื้อซ่าเชียวล่ะ
คาโอรุ: ถ้างั้นล่ะก็จะเข้าร่วมก็ได้นะ ก็งานโรงเรียนมีแขกจากข้างนอกเข้ามาเยอะนี่นา เป็นโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับเด็กผู้หญิงน่ารักๆด้วย♪
โคงะ: S1 กับ DDD ยังทำให้ข้าหนำใจไม่ได้เลย เอางั้นก็ได้ คราวนี้ล่ะจะซัดให้แหลกคามือไปเลย...!
อโดนิส: งานโรงเรียนนี่มันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ...?
คาโอรุ: จะเป็นอย่างงั้นไปได้ไงเล่า จะว่าไป ซาคุมะซังพูดซะดิบดีขนาดนั้น แปลว่าตัดสินใจเรื่องบูธได้แล้วเหรอ?
เรย์: เรื่องนั้นยังไม่ได้ตัดสินใจเลยน่ะ กะว่าจะให้คาโอรุคุงอยู่ด้วยแล้วค่อยปรึกษากันพร้อมหน้าพร้อมตา
ถ้ามีไอเดียอะไรดีๆล่ะก็ เสนอมาได้เลยนะ ข้าขอสัญญาว่าไม่ว่าจะเป็นความเห็นแบบใดก็จะรับฟังเอาไว้เอง...♪
คาโอรุ: ถ้างั้น ฉันก็มีไอเดียดีๆนะ
เรย์: โฮ่ กำลังกังวลอยู่เลยเชียวว่าจะไม่มีใครเสนออะไรน่ะ
ขอบใจคาโอรุคุงที่ช่วยเสนอนะ แล้ว มีไอเดียอะไรกันล่ะ?
คาโอรุ: น่าจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ได้เลยล่ะ ทุกคน เขยิบเข้ามาใกล้ๆกว่านี้สิ เดี๋ยวถ้ายูนิตอื่นได้ยินเข้าจะยุ่งเอา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น