มาโอะ: ดีล่ะ ถ้างั้น เรามาพลิกแผ่นดินตามหาเจ้าสุบารุกันเลย~
ถึงจะรู้สึกผิดอยู่ที่ต้องให้เท็นโคเซย์วิ่งไปนู่นมานี่ก็เถอะนะ
แต่ว่าฉันก็จะคอยตามไปด้วยเหมือนกัน ช่วยทนหน่อยๆนะ~
การดูแลจิตใจของไอดอลเองก็เป็นงานของโปรดิวเซอร์เหมือนกัน... พูดแบบนั้นจะดูเหมือนเป็นการบังคับเกินไปหน่อยหรือเปล่านะ แต่ก็ประมาณนั้นล่ะ ฝากด้วยแล้วกันนะ♪
ถึงเธอจะจับพลัดจับผลูจนมาเป็นโปรดิวเซอร์ก็จริง แต่การได้สั่งสมประสบการณ์อะไรหลายๆอย่างเอาไว้ก็คงไม่เสียหลายหรอก มั้งนะ
แต่อันที่จริง เธอก็เป็นเหมือนกาว... หรือน้ำมันหล่อลื่น? ที่จะทำให้สุบารุกับโฮคุโตะที่คอยเอาแต่ทะเลาะกันให้กลับมาคืนดีกันได้นั่นล่ะ
ถ้าช่วยเป็นแบบนั้นได้ล่ะก็ จะช่วยให้ภาระของฉันเบาลงขึ้นเยอะเลยล่ะ♪
ว่าตามตรงเถอะ... เจ้าพวกนั้นก็ทะเลาะกันซะทุกวันจนไม่รู้ว่าจะตั้งยูนิตขึ้นมาเพื่ออะไรแล้วนะเนี่ย~?
เป็นพวกน่าปวดหัวจริงๆเลย ให้ตายสิ♪
ชิโนบุ: อิซาระโดโนะ~☆
มาโอะ: เหวอ อย่าส่งเสียงดังพลางพุ่งเข้าใส่แบบนั้นสิ ลอบเร้นอย่างเงียบๆให้สมกับเป็นนินจามากกว่านี้หน่อยสิ เซนโกคุ?
ชิโนบุ: หุหุหุ ผู้ที่ให้ความกรุณาปฏิบัติกับข้าน้อยเฉกเช่น "นินจา" นั้น มีเพียงอิซาระโดโนะเพียงผู้เดียวเท่านั้นล่ะขอรับ~♪
มาโอะ: .....โอ๊ะ ขอแนะนำหมอนี่ให้เท็นโคเซย์รู้จักซักหน่อยก็แล้วกัน ถึงน่าจะได้เจอกันมาบ้างแล้วก็เถอะ
เจ้าหมอนี่ คือรุ่นน้องที่ฉันคอยดูแลช่วงนี้น่ะ เป็นพวกคลั่งไคล้นินจาอย่างที่เห็นนี่ล่ะ
ที่บอกว่ารู้จัก "คนที่หาของเก่ง" ก็หมายถึงหมอนี่ไงล่ะ นินจาน่ะต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านหน่วยข่าวกรองใช่ไหมล่ะ เซนโกคุ?
ชิโนบุ: แน่นอนขอรับ! ข้าน้อยนั้นใช้ชีวิตแต่ละวันในฐานะนินจาอย่างไร้จุดบอดเลยล่ะขอรับ!
จะเส้นทางลัดหรือห้องลับที่ซ่อนอยู่ หรือแม้แต่ที่ซ่อนสมบัติลับข้าน้อยก็หาเจอได้ทั้งนั้นล่ะขอรับ♪
มาโอะ: นี่โรงเรียนเรามีสมบัติลับด้วยเหรอเนี่ย...?
ชิโนบุ: อะฮะฮะ ถ้าหากพบเจอสิ่งที่เหมือนจะเป็นแบบนั้นแล้วล่ะก็ ข้าน้อยก็จะทำการบันทึกเอาไว้ในแผนที่ในฐานะ "สมบัติลับ" เอาเองนั่นล่ะขอรับ~!
ยกตัวอย่างเช่น "หน้ากากอันแสนวิจิตรตระการตาของประธานชมรมการแสดง" หรือไม่ก็ "ปลาล้ำค่าที่ชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลเลี้ยงดูอยู่" อะไรแบบนี้น่ะขอรับ~♪
ทาเคดะ ชินเง็นเองก็ได้กล่าวเอาไว้ว่า ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด หากตั้งมั่นอย่างแรงกล้าล่ะก็จะต้องสำเร็จได้แน่นอนยังไงล่ะขอรับ!
แม้ในคราแรกนั้นอาจจะดูฝืนตัวเองไปบ้าง แต่มันก็จะต้องถูกเล่าขานเป็นตำนานสืบไปอย่างแน่นอน...♪
แต่ว่าก่อนอื่น ดูนี่สิดูนี่สิ! ข้าพับกระดาษโอริงามิเป็นทรงมีดชูริเคนด้วยล่ะขอรับ ถึงดึงตรงนี้ล่ะก็มันจะเปลี่ยนรูปทรงได้ด้วย! ขอขนานนามมันว่า "เซนโกคุชูริเคน" ...☆
มาโอะ: งั้นเหรอ งั้นเหรอ นายเนี่ยท่าทางสนุกสนานอยู่ทุกวันเลยนะ~♪
ชิโนบุ: ต้องขอบพระคุณอิซาระโดโนะเลยขอรับ! ที่ได้ช่วยฟื้นฟูสมาคมนินจาก่อนที่มันจะล่มสลายไป แล้วยังกรุณามอบหมายภารกิจให้ข้าน้อยอีก!
ข้าน้อย รู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณเหลือเกิน~♪
เซนโกคุ ชิโนบุ ผู้เป็นหัวหน้าสมาคมนินจาผู้นี้! จะขอยอมบุกน้ำลุยไฟ เพื่ออิซาระโดโนะขอรับ♪
แต่เป็นเพราะสมาคมนินจานั้นมีข้าน้อยอยู่แต่เพียงผู้เดียว จึงออกจะเจ็บปวดอยู่บ้างที่เป็นประโยชน์อะไรให้ได้ไม่ค่อยมากนัก
โดยเฉพาะเรื่องการหาของด้วยแล้ว ก็ยิ่งจำเป็นต้องใช้จำนวนคนจริงๆนั่นล่ะขอรับ~?
มาโอะ: หมายความว่า การจะตามหาตัวสุบารุที่หายไปก็เป็นเรื่องยากสินะ?
ชิโนบุ: ไม่ขอรับ ไม่มีสิ่งใดที่นินจามิอาจทำได้! หลักจากได้รับการติดต่อมาจากอิซาระโดโนะแล้ว ข้าน้อยก็ได้ลองทำการใช้กล้องส่องทางใกล้กวาดสายตาหาดูจากบนดาดฟ้ามาแล้วล่ะขอรับ
แล้วก็ยังพบเจอผู้ที่เหมือนกับอาเคโฮชิโดโนะที่กำลังตามหาอยู่ด้วย! หากไม่รีบล่ะก็เขาอาจจะย้ายสถานที่ไปก่อนก็ได้นะขอรับ!
ทางนี้เลยขอรับ ข้าน้อยจะทำการนำทางให้เอง~♪
มาโอะ: โอ้ พึ่งพาได้จริงๆเลย คราวหน้าเองก็ขอฝากด้วยนะ เซนโกคุ♪
ชิโนบุ: ตามบัญชาขอรับ~! เอาล่ะ เท็นโคเซย์โดโนะเองก็โปรดเร่งเข้าเถิด♪
(ณ สนาม (ซากุระ))
ชิโนบุ: มาถึงแล้วล่ะขอรับ♪
มาโอะ: โอ้ หลังจากที่วนหาซะทั่วโรงเรียน สุดท้ายก็กลับมายังจุดเริ่มต้นสินะ...
อยู่ใกล้กับเวทีที่พวกโฮคุโตะติดตั้งเอาไว้ยิ่งกว่าที่คิดซะอีก?
ดันทำให้เท็นโคเซย์ต้องเหนื่อยเปล่าซะแล้วสิ ขอโทษทีนะ ฉันน่าจะเป็นพวกจับประเด็นไม่ถูกยิ่งกว่าที่คิดจริงๆล่ะมั้ง~?
แต่ช่างเถอะ ก่อนอื่น สุบารุอยู่ที่ไหนกันเนี่ย?
ชิโนบุ: ทางนี้ขอรับ! ทางต้นซากุระต้นยักษ์ใหญ่ทางนั้น...☆
โคงะ: โว้ยยยย! แกนะแก อย่าได้ใจไปนะเว้ยไอ้เวร! กำลังดูถูกข้าอยู่ใช่ไหม ห๋า? มีปัญหาอะไรก็พูดมาเด้ ไอ้ระยำเอ้ย!
มาโอะ: เหวอ มีคนที่กำลังอาละวาดสุดๆอยู่ด้วย!
เฮ้ ชิโนบุ นั่นไม่ใช่สุบารุนะ ถึงจะคล้ายๆหมาเหมือนกันก็เถอะ แต่หมอนั่นมันโคงะที่อยู่ห้องเดียวกับฉันต่างหาก หมอนั่นกำลังทำอะไรอยู่ล่ะเนี่ย?
เดี๋ยวเถอะโคงะ อย่าเตะต้นซากุระนะ! ดอกมันร่วงหมดพอดี มันน่าเสียดายนะ!
โคงะ: ห๋า...?
มีอะไรหะ พวกแก เสนอหน้าอยู่ได้ ตอนนี้ข้ากำลังอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่นะเฟ้ย
ไอ้ซากุระนี่ล่ะ! ซากุระนี่ล่ะที่มันน่าหงุดหงิด! เอาแต่ร่วง ร่วง ร่วงลงมาอยู่ได้!?
วันนี้จุดเดือดของข้ามันต่ำนะเว้ย ถ้ามีธุระล่ะก็รีบๆบอกมาได้แล้ว ไอ้งั่ง!
มาโอะ: (อ๊ะ อย่างน้อยก็จะช่วยฟังธุระสินะ ถึงเจ้าหมอนี้จะดูท่าทางหยาบคาย แต่ก็คุยได้ง่ายกว่าที่คิดนะเนี่ย~♪)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น