(ณ ห้องครัวของการ์เด้น เทอแรนซ์)
อาราชิ: เอาล่ะ ทุกคนเปลี่ยนชุดกันเสร็จแล้วใช่ไหม?
สึคาสะ: ครับ! แต่ถึงจะบอกว่าเปลี่ยนชุด ที่จริงก็แค่คลุม Apron ทับไปเท่านั้นเอง...♪
เพิ่งจะเคยลองทำอาหารเป็นครั้งแรก รู้สึกประหม่าขึ้นมาเลยล่ะครับ! อา ช่างน่า Excite เหลือเกิน ปกติที่บ้านให้คนรับใช้คอยทำให้ตลอดเลยน่ะครับ♪
อาราชิ: ก็สึคาสะจังเป็นคุณหนูนี่นะ แค่ระวังไม่ให้ได้รับบาดแผลก็พอแล้วล่ะจ้ะ
สึคาสะ: เข้าใจแล้วครับ! เช่นนั้นก็มาเตรียมสิ่งที่จำเป็นสำหรับการทำอาหารกันเถอะ ก่อนอื่นก็ต้องหา Pastry chef ฝีมือดีมาสินะครับ...♪
อาราชิ: เดี๋ยวสิ จะเรียกปาติซิเย่มาไม่ได้นะ?
ยังไงก็ต้องทำขนมด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองเท่านั้นนะจ๊ะ
เป็นการทำผิดกฎแบบเดียวกันกับให้พ่อกับแม่ทำงานวิจัยอิสระช่วงหยุดฤดูร้อนให้นั่นล่ะ?
สึคาสะ: อืม งานวิจัยอิสระช่วงหยุดฤดูร้อนงั้นเหรอ... นารุคามิเซ็มไปเปรียบเทียบได้น่าสนใจมากเลยครับ สามัญชนมีธรรมเนียมแบบนั้นกันด้วยสินะ! น่าสนใจมากเลยครับ♪
อาราชิ: เด็กคนนี้ พูดคำว่า "สามัญชน" ออกมาอย่างหน้าตาเฉยสุดๆไปเลยนะเนี่ย!?
อิซึมิ: เลิกทำตัวหนิดหนมกันได้แล้ว ฉันอยากกลับก่อนพระอาทิตย์จะตกนะ
การนอนดึกมันไม่ดีต่อผิวพรรณด้วย รีบๆจัดการงานยุ่งยากให้เสร็จเร็วๆเถอะ
อาราชิ: แหม ใจร้อนจังเลยนะ
เหมือนว่าห้องครัวของโรงอาหาร... ของการ์เด้นเทอแรนซ์ สามารถใช้ได้ตามใจชอบเลยนะ ทั้งวัตถุดิบหรือเครื่องมือพื้นฐานก็มีพร้อมครบครันด้วย
อิซึมิ: เหมือนจะเป็นอย่างงั้นล่ะ เห เห็นเจ้าพวกว่างงานมาทำขนมกันเต็มเลย ไอ้ "งานพิเศษในโรงเรียน" นี่ ก็ไม่ใช่งานของพวกเรากลุ่มเดียวงั้นสิ?
อาราชิ: นั่นสินะ จะเรียกว่าเป็น "งานประกวดทำขนม" แทนก็ได้ล่ะมั้ง?
เหมือนเป็นการเปิดรับสมัครให้ทุกคนทำขนม อันที่ได้รับการประเมินว่ายอดเยี่ยมที่สุด ก็กลายเป็น "ของขึ้นชื่อประจำโรงเรียนยูเมะโนะซากิ"~ ประมาณนั้นน่ะ♪
นอกจากขนมของเราจะได้รับการยอมรับว่าเป็นเลิศแล้ว เหมือนว่าถ้าเกิดชนะได้อันดับสูงๆล่ะก็ จะได้เงินด้วยนะ?
พวกรางวัลพิเศษจากคณะกรรมการเองก็มีเหมือนกันนะ เหมือนเป็นการประกวดจริงๆเลย แต่ยังไงเป้าหมายของ Knights ก็คงเป็น "ที่หนึ่ง" ใช่ไหมล่ะ?
อิซึมิ: แน่อยู่แล้ว แล้วก็ ได้ยินว่าคุมะคุงล่วงหน้ามาแล้วนี่...?
นึกว่าหมอนั่นจะเป็นพวกที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องน่ารำคาญแบบนี้ซะอีก คราวนี้เกิดคึกอะไรแปลกๆขึ้นมากัน?
อาราชิ: ก็ ส่วนใหญ่หลังเลิกเรียนริทสึจังจะชอบมานอนอยู่ที่การ์เด้นเทอแรนซ์นี่นา เขาก็เลยคิดว่าให้มารวมตัวกันที่นี่จะเร็วกว่าไปที่ห้องเรียนน่ะ♪
อิซึมิ: แปลว่าก็ไม่ได้คึกอะไรสินะ... แต่ก็สมกับเป็นคุมะคุงดีนั่นล่ะ?
สึคาสะ: อ๊ะ พบเห็นริทสึเซ็มไปแล้วครับ! สวม Apron เสร็จสรรพแล้วด้วย เหมือนจะคึกเต็มร้อยเลยนะครับ?
อาราชิ: เอ๋ โกหกใช่ไหมเนี่ย! หรือว่าริทสึจัง จะชอบการทำขนมเกินกว่าที่คาดไว้กันนะ...?
ริทสึ: ........♪
ฮุ ฮุฮุ ฮุฮุฮุ ฮุฮุฮุฮุ.......♪
จิ้งจกย่างถ่าน แมนเดรก เสียงฝีเท้าแมว และรากภูเขา......♪
พอเอาทุกอย่างมารวมกัน โอ้โหประหลาดจัง ขนมแสนอร่อยก็จะเสร็จสิ้น... ฮุฮุฮุฮุฮุ♪
อาราชิ: ทำอะไรเนี่ย ริทสึจัง!?
หวา แค่หน้าตาก็ประหลาดแล้ว... เจ้าก้อนดำๆ เหนียวเหนอะ อธิบายยากนี่มันคืออะไรกันจ๊ะเนี่ย?
ขนมเหรอ? เออ... ไม่ใช่บั้นปลายชีวิตของสัตว์ทดลองหรืออะไรจำพวกนั้นใช่ไหม?
สึคาสะ: ..............
อาราชิ: ว๊าย สึคาสะจัง พอเห็นของที่ดูสกปรกเกินรับไหวแบบนั้น ก็เป็นลมไปแล้ว!?
นี่สร้างอะไรขึ้นมากันเนี่ย ริทสึจัง! ช่วยอย่าทำขนมที่เหมือนจะทำให้คนหมดสติได้ไหม...!?
ริทสึ: อา~ ก็นึกอยู่ว่าเอะอะอะไรกัน ว่าไง? Knights ทุกคน มีธุระอะไรกับฉันล่ะ?
อาราชิ: ไม่ต้องมาถามว่า "มีธุระอะไร?" เลย จะหน้าไหนๆก็เหมือนกันไปหมด!
ก็บอกไปทางเมลล์แล้วไม่ใช่เหรอ ว่าพวกเรา Knights จะเข้าร่วม "ประกวดแข่งทำขนม" น่ะ!
ริทสึ: อา~... เหมือนจะได้รับการติดต่อมาแบบนั้น หรือจะไม่ใช่กันนะ? แต่จะแบบไหนก็ช่างเถอะ~?
ฉันก็แค่นอนกลิ้งอยู่แถวนี้ตามปกตินั่นล่ะ พอเห็นว่ามีเสียงเอะอะโวยวายกันก็เลยมาดูเฉยๆ เหมือนว่าจะทำเรื่องน่าสนุกกันอยู่นี่นา?
ท่าทางจะฆ่าเวลาได้ดีด้วย แล้วฉันเองก็มีความเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับการทำขนมเหมือนกัน
อานิจาเองก็ชมว่า "แบบนี้ล่ะถึงจะเป็นน้องชายของข้า เชี่ยวชาญเวทมนต์ตั้งแต่อายุเพียงเท่านี้แล้ว อนาคตข้างหน้าจะต้องสดใสเป็นแน่!" ด้วย...♪
อาราชิ: ถ้าบอกว่าเป็น "เวทมนต์" แล้วส่วนที่เป็นขนมล่ะ? ถึงจะดีใจที่นานๆทีจะเห็นริทสึจังมีไฟขึ้นมาก็เถอะ?
สึคาสะ: ....ห๊ะ!? ขออภัยด้วยครับ สติของผมดับวูบไปงั้นเหรอ?
อาราชิ: อ๊ะ สึคาสะจัง ไหวหรือเปล่า? คงจะหนักไปสำหรับลูกคุณหนูที่ถูกเลี้ยงดูมาดีสินะ เจ้าขนมที่ดูน่าสะพรึงกลัวระดับจักรวาลนั่นน่ะ...?
สึคาสะ: นี่คือขนม อย่างงั้นเหรอครับ? อา น่าหวาดกลัวเหลือเกิน!
ริทสึ: ถึงจะเห็นหน้าตาแบบนี้ แต่ก็อร่อยนะ? ทุกคนก็ลองชิมดูสิ ภูมิใจนำเสนอสุดๆไปเลยล่ะ~♪
อิซึมิ: ....ว่าตามตรง ฉันไม่อยากจะเอาของแบบนี้เข้าปากเป็นอันขาด
อาราชิ: ชั้นเองก็ไม่เอาเหมือนกัน!? แต่ว่า จะปล่อยขนมให้ที่อุตส่าห์ทำขึ้นลงถังขยะ มันก็ไม่ดีใช่ไหมล่ะ?
สึคาสะ: เช่นนั้น สุโอ สึคาสะผู้นี้ จะทดลองชิมเองครับ! ท่านพ่อ ท่านแม่ เหล่าวีรบุรุษแห่งตระกูลสุโอเอ๋ย! โปรดมอบความกล้าหาญให้สึคาสะด้วย.....!
อาราชิ: มะ... ไม่ต้องกินพร้อมเตรียมใจเหมือนไปตายแบบนั้นก็ได้นะจ๊ะ!?
ริทสึ: ค่อยๆกินกันน้า~ ยังเหลืออยู่อีกเยอะเลย ฮุฮุฮุ การทำขนมเองก็สนุกดีเหมือนกันล่ะมั้ง~♪
แล้วก็ ธีมของขนมชิ้นนั้นก็คือ "พอคิดว่าจะกินแต่กลับกลายเป็นฝ่ายถูกกินเสียเอง" นะ~♪
เชิญทานอย่างเอร็ดอร่อยได้เลย? ฮุฮุ ฮุฮุฮุ ฮุฮุฮุฮุ.......♪
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น