(ณ หอประชุมที่กำลัง LIVE)
สุบารุ: เอาล่ะ นี่คือรอบสุดท้ายแล้ว
นี่ล่ะรอบชิงชนะเลิศ ไปยังเวทีกันเถอะ
มาโอะ: โอ้ แล้วเท็นโคเซย์ล่ะจะเอายังไงต่อ? จะเฝ้าอยู่ตรงที่นั่งคนดูก็ได้อยู่หรอก แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว ขึ้นเวทีด้วยกันจนถึงท้ายที่สุดเลยก็น่าจะดีนะ♪
มาโคโตะ: แต่ว่าถ้าเป็นภายในหอประชุมล่ะก็ มีพวกอาจารย์คอยจับตาดูอยู่ไม่เหมือนเวทีกลางแจ้งหรอกนะ ไอดอลสวมหน้ากากนี่ มันจะน่าสงสัยเกินไปจนถูกห้ามเอาหรือเปล่า?
เป็นเพราะที่ผ่านมา เราปรับเปลี่ยนข้อมูล งัดอุบายทั้งหมดที่มีเพื่อให้เธอขึ้นเวทีได้น่ะนะ ถ้ามาโดนลงโทษเอาตอนนี้ก็แย่สิ
แต่ว่า พอมีเท็นโคเซย์จังอยู่ด้วยแล้ว พวกเราก็อุ่นใจขึ้นเหมือนกันนะ?
สุบารุ:นั่นสินะ~ แค่อยู่เธอช่วยเฝ้ามองเราจากที่นั่งพิเศษแถวหน้าสุด ก็ช่วยเป็นกำลังให้เราได้มากพอแล้วล่ะ เพราะงั้นคราวนี้ ขอให้เธอเป็นผู้ชมก็แล้วกันนะ?
คอยเฝ้าดู แล้วให้กำลังใจทีนะ โปรดิวเซอร์ของพวกเรา♪
จะแสดงเวทีอันแสนสุดยอดให้เห็นเอง☆
จะอ้อมเข้าไปจากข้างหลังมันก็น่ารำคาญด้วย กระโจนขึ้นเวทีทั้งๆแบบนี้เลยก็แล้วกัน! อุ๊กกี้ ซารี่! ตามฉันมาเลย ยะโฮ่วว☆
มาโอะ: อา~ ยังบ้าดีเดือดไม่เปลี่ยนเลยนะ ถึงการขึ้นเวทีอย่างโดดเด่นแบบนั้น จะทำให้ดูดีกว่าก็เถอะ
กระโจนขึ้นไปจากด้านหน้าตรงๆ ให้สมกับเป็นพวกเราแหล่ะดีแล้ว♪
มาโคโตะ: อือ แต่ถ้าล้มกลิ้งขึ้นมาล่ะก็คงดูไม่จืดเลย.... ดะ เดี๋ยว รอก่อนสิ! อย่าเพิ่งทิ้งผมไปนะ~ ขอไปด้วยคนสิ!
สุบารุ: เอ้า ฮึ้บ♪
ได้เจอกันซักทีนะ ประธานนักเรียน
เอย์จิ: ยินดีต้อนรับ
ใจร้อนกันจังเลยนะ ไม่ต้องรีบเร่งกันขนาดนั้นก็ได้ ไม่มีเวลาให้ได้พักเลย หรือว่านั่นจะเป็นเป้าหมายกันนะ?
เรย์: เจ้าพวกนี้คิดแผนการอันชาญฉลาดถึงขนาดนั้นไม่ได้หรอก แข็งแรงร่าเริงกันดีจริงจริงๆนะ คนหนุ่มสาวก็ต้องแบบนี้สิ♪
สุบารุ: ซาคุมะเซ็มไปเอง ก็เหนื่อยหน่อยนะ เพราะคุณเราก็เลยได้ปะทะกับ fine ตรงๆแบบนี้
เรย์: คึคึ ข้าไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย ความสามารถที่สามารถทำให้ผู้อื่นเคลื่อนไหวและให้ความร่วมมือกับตนได้ต่างหากล่ะ คือพลังของพวกเจ้า
ที่เหลือขอฝากด้วยล่ะ Trickstar แม้จะน่าเสียดายแต่พวกข้าต้องขอถอนตัวก่อน
คาโอรุ: ก็คุณเล่นทำซะเต็มที่เลยนี่นา คนแก่เค้าห้ามออกแรงมากเกินไปไม่ใช่หรือไง~?
ถึงการแข่งแบบต่อเวลาพิเศษจะไม่ใช่เรื่องแปลกในดรีมเฟสก็จริง แต่ถึงกับสามรอบติดแบบนี้ก็หาไม่ได้ง่ายๆหรอกนะ
เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย จะไม่ทำอีกเป็นหนที่สองแล้ว ต้องมาอาบเหงื่อแบบนี้ ไม่ใช่คาแรกเตอร์ฉันเลยนะเนี่ย~?
เรย์: อืม ขอบคุณคาโอรุคุงด้วยนะที่ชอบตามกันมาจนถึงท้ายที่สุดเช่นนี้ เพราะมีเจ้าอยู่ แผนการของข้าจึงได้สมบูรณ์
คาโอรุ: ไม่ล่ะ ไม่ได้ทำเพื่อนายซักหน่อย ช่วงเวลาที่จะได้ดึงดูดใจผู้ชมสาวๆที่มารวมตัวกัน ยิ่งมีเยอะก็ยิ่งดีใช่ไหมล่ะ♪
ระหว่างที่สาวๆยังประทับใจกับไลฟ์ของพวกเราอยู่ ก็เข้าไปเต๊าะ ไม่สิ.... ไปสร้างความสนิทสนมกับแฟนคลับไงล่ะ?
แต่ว่า ก็ดันแพ้ซะแล้วสิ พอถูกเห็นสภาพดูไม่จืดแบบนี้ ก็คงหลียากขึ้นอยู่นะเนี่ย~?
หืม คนที่อยู่ตรงที่นั่งพิเศษตรงนั้น เท็นโคเซย์จังนี่นา!
ถ้ามีอะไรอยากจะบอกล่ะก็บอกออกมาได้เลยนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้คำพูดของสาวๆ หลุดรอดไปแม้แต่คำเดียวหรอก....☆
"เท่มากๆเลย" งั้นเหรอ? ฮะฮะ ถึงจะแค่พูดยอ แต่ก็ดีใจมากเลยล่ะ!
แต่ว่าการที่เธอมาทำใจดีด้วยตอนที่กำลังอ่อนแอแบบนี้ ทำเอาฉันเริ่มจะรู้สึกจริงจังกับเท็นโคเซย์จังขึ้นมาซะแล้วสิ~☆
เรย์: โฮะโฮ่ พอแพ้แล้วเจ้าเองก็หดหู่เป็นเหมือนกันหรือนี่ คาโอรุคุงเอง ก็มีด้านที่น่ารักอยู่เหมือนกันนี่นา♪
โคงะ: โว้ยยยยยยย! ถ้าไม่ชนะก็ไม่มีความหมายหรอกเว้ย เวรเอ้ย!
แม่งเง้ย ข้ายังไม่พึงพอใจเลยนะเว้ย ไอ้คุณประธานนักเรียน! คิดว่าจะจบแค่นี้หรือไง เข้ามาเลยเด้!
จะต่อเวลาอีกซับกี่สิบ กี่ร้อยครั้งก็บ่ยั่นหรอกเว้ย! อย่าหยุดแสดงสิวะ ช่างหัวกฎมันไปเซ่!
จะจัดการขย้ำแก ไม่ให้เหลือแม้แต่เลือดหรือกระดูกเลย...!
คาโอรุ: เอ๋~? ไม่ได้การล่ะ เจ้าเด็กคนนี้อ่านบรรยากาศไม่ออกเลยซักนิด! พูดอะไรบ้างสิ ซาคุมะซัง~?
เรย์: เดี๋ยวเถอะ ผลมันออกมาแล้วนะ คุมตัวเองซักหน่อยเถิดวังโกะ ไม่มีสิ่งใดน่าสมเพชไปยิ่งกว่าพวกขี้แพ้ชวนตีอีกแล้วล่ะ ควรจะรีบๆลงจากเวทีกันได้แล้ว
ทหารแก่มิได้สิ้นชีพ แต่เพียงแค่หายไปเท่านั้นล่ะ อโดนิสคุง ฝากลากวังโกะลงจากเวทีหน่อยได้หรือเปล่า?
อโดนิส: เข้าใจแล้ว ฉันถนัดเรื่องการใช้กำลังแขนอยู่แล้วล่ะ
โอกามิ เราควรถอนตัวกันไปได้แล้วล่ะ คราวนี้ค่อนข้างรับภาระหนักพอดู ทั้งเครื่องดนตรี ทั้งตัวพวกเราเอง ก็จำเป็นต้องได้รับการดูแลพักผ่อนนะ
โคงะ: ว๊ากกก แกนะแก อโดนิส! จำเอาไว้เลยนะ ข้ายังไม่หนำใจเลยนะเว้ย! ปล่อยเซ่ ไอ้หน้าโง่ จ๊าดง่าวเอ๋ยยยย....!
เรย์: คึคึคึ เช่นนั้น ขอกล่าวอะไรเป็นครั้งสุดท้ายหน่อยก็แล้วกัน
ในเวทีทั้งสองของรอบรองชนะเลิศนี้ พอเปรียบเทียบแล้วก็ช่างแตกต่างกันเสียจริง สงครามและความสงบสุข โศกนาฏกรรมและสุขนาฏกรรม ความชิงชังและความรัก...
ในรอบชิงชนะเลิศที่ทั้งสองด้านนั้นจะปะทะกันนี้ ช่างมีค่าคู่ควรแก่การรับชมยิ่งนัก
เรย์: ทำให้ข้าได้เพลิดเพลินหน่อยก็แล้วกันนะ ทุกๆท่าน♪
เช่นนั้นก็ ขอตัวแต่เพียงเท่านี้ ขออำนวยพรให้ทุกท่านโชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น