(ณ สนาม)
สุบารุ: ให้ตายเถอะ!
ฮกเก้นี่ไม่รู้เรื่องเอาซะเลย! หัวใจของหมอนั่น ทำมาจากน้ำแข็งแห้งแน่ๆ!
เท็นโคเซย์ก็คิดงั้นใช่ม้า? แล้ว มองไปทางไหนอยู่น่ะ?
ฟังที่ฉันพูดหน่อยสิ~ ช่วยเอาใจแล้วก็ปลอบกันที~ คนอ่อนไหวอย่างฉันกำลังเจ็บปวดกับการกระทำอันแสนเย็นชาของฮกเก้อยู่นะ!
หืม~...? คนตรงนั้น กำลังชมดอกไม้กันอยู่หรือเปล่านะ?
ดีจังเลยน้า น่าสนุกจัง...♪ แต่จะว่าไปแล้ว นั่นมันพวกเพื่อนร่วมห้องฉันนี่นา!
เฮ้~! อ๊จจัง ซากิซัง! ถ้ากำลังชมดอกไม้กันอยู่ล่ะก็ฉันก็ขอร่วมด้วยสิ~☆
อโดนิส: ที่ว่า "อ๊จจัง" นั่น คิดว่าหมายถึงฉันหรือเปล่า คันซากิ
โซมะ: ช่วยเลิกมาถามข้าทุกเรื่อง เวลาไม่เข้าใจอะไรแบบนั้นได้หรือเปล่า อโดนิสโดโนะ
อโดนิส: เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มีชื่อเล่น... รู้สึกดีใจมากเลยล่ะ
แต่ว่า ถูกเรียกว่า "อ๊จจัง" ที่คล้ายๆกับ "คุณลุง(โอจิซัง)" แบบนั้น ก็ทำเอาไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลย นี่ฉันดูแก่หรือเปล่านะ?
โซมะ: อโดนิสโดโนะ เป็นผู้ที่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อยเกินคาดเลยนะขอรับ แต่อาเคโฮชิโดโนะเอง ก็มีนิสัยเสียที่ชอบตั้งชื่อเล่นแปลกๆให้คนที่สนิทกันอยู่แล้วด้วย
สุบารุ: นี่ๆ อย่าพูดคุยหนิดหนมกันอยู่แค่สองคนสิ! ให้ฉันร่วมด้วยคน ไดฟฟฟฟ์~☆
อโดนิส: อย่ากระโจนเข้ามาแบบนั้นสิ อาเคโฮชิ เดี๋ยวแก้วกระดาษจะพังเอา แรงสั่นสะเทือนเองก็จะทำให้ดอกซากุระร่วงด้วย
คันซากิสอนมาว่าการที่กลีบดอกไม้ปลิดปลิวลงมานั้นเป็นเสน่ห์ของการชมดอกไม้ แต่ว่าฉันยังไม่ค่อยเข้าใจรสนิยมแบบนั้นเท่าไหร่เลย
ฉันจำเป็นที่จะต้องเข้าใจเรื่องนั้น จนกว่าซากุระจะร่วงโรยจนหมดเสียก่อน
สุบารุ: อ๊จจัง เป็นคนต่างชาตินี่เนอะ~? ก็เลยไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับธรรมเนียมของประเทศนี้ อย่างการชมดอกไม้ใช่ม้า?
อโดนิส: อันที่จริงฉันถือสัญชาติญี่ปุ่นนะ แต่ว่าตอนสมัยเด็กๆใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศกับครอบครัวน่ะ...
ฉันรู้ตัวดีว่าตัวเองขาดความรู้สามัญทั่วไปขนาดไหน ก็เลยให้คันซากิคอยช่วยสอนอะไรหลายๆอย่างให้น่ะ
โซมะ: แต่ถูกถามเสียหลายต่อหลายเรื่องเช่นนี้ ก็ค่อนข้างลำบากใจเหมือนกันนะขอรับ
แม้อโดนิสโดโนะจะอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับการชมดอกไม้ก็จริง แต่ข้าเองก็ไม่ค่อยจะมีความรู้และประสบการณ์มากนักด้วย
อโดนิส: แต่ว่าการทำความเข้าใจประเพณีวัฒนธรรมนั้นก็เป็นสิ่งสำคัญสำหรับไอดอลเหมือนกัน ควรจะรับรู้และมีความรู้สึกร่วมไปด้วยว่าคนทั่วไปนั้นเค้ายินดี และหลงไหลในสิ่งใด แล้วฉันเองก็เป็นไอดอลด้วย
แม้บทเพลงจะเป็นสิ่งที่ก้าวข้ามภาษาและสัญชาติก็จริงแต่ฉันก็ยังไปได้ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก ดังนั้นเลยจำเป็นต้องเรียนรู้เอาไว้
...คันซากิ ไม่ใช่ว่ายามชมดอกไม้ จะต้องเอาเน็คไทโพกหัวหรอกเหรอ?
โซมะ: นั่นไม่ใช่ข้อกำหนดในการชมดอกไม้หรอกนะ อโดนิสโดโนะ การชมดอกไม้นั้น เป็นการสงบจิตใจไปกับซากุระพล่างเคล้าคลอไปด้วยบทกวีต่างหากล่ะ...♪
สุบารุ: ซากิซังเนี่ย ควรจะเรียกว่าเป็นพวกล้าหลังมากกว่าเชยสินะ~? ดีล่ะ ถ้างั้นฉันก็จะช่วยสอนทั้งเรื่องจริงทั้งเรื่องไม่จริงให้เอง!
ก่อนหน้านั้น ก่อนอื่นก็ต้อง ชนแก้ว~☆
อโดนิส: นายเนี่ยทำตัวสนิทสนมจังเลยนะ เท็นโคเซย์เอง ถ้าไม่รังเกียจล่ะก็นั่งลงด้วยสิ ถ้ามีแค่เราสองคนล่ะก็ ของกินกับเครื่องดื่มคงจะเหลือ น่าเสียดายแย่
โซมะ: อืม อย่างไรก็เป็นพวกพ้องที่เล่าเรียนในห้องเรียนเดียวกันด้วย เดิมทีข้าก็คิดอยากจะสานสายสัมพันธ์กับเท็นโคเซย์โดโนะให้แน่นแฟ้นขึ้นด้วยอยู่แล้วล่ะ
สุบารุ: มาเถอะเท็นโคเซย์! ทำตามที่เค้าว่ากันเถอะ!
ถึงอ๊จจังกับซากิซังจะดูน่ากลัว แต่ก็เป็นคนดีมากๆเลยล่ะ ไม่ต้องกังวลนะ☆
ง่ำๆ อาหย่อย~! นี่อะไรอ่ะ เป็นรสชาติที่ไม่เคยกินมาก่อนเลย☆
โซมะ: อืม เป็นข้าวกล่องที่ทำจากอาหารทะเล ที่ได้รับมาจากท่านประธานชมรมสิ่งมีชีวิตใต้ทะเลของข้าน่ะขอรับ ข้าจึงได้ลองทำเลียนแบบพ่อครัวอาหารญี่ปุ่นดู...♪
อโดนิส: ทั้งสองคน กินเก่งกันดีจริงๆ อย่ากินแค่ปลาสิ ทานเนื้อเข้าไปด้วย ข้าวเองก็มีเหมือนกันนะ
สุบารุ: เยี่ยมไปเลย~! การชมดอกไม้มันต้องแบบนี้นี่ล่ะ ตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว~☆
โซมะ: ...อโดนิสโดโนะ ขอถามเพื่อความแน่ใจเอาไว้ก่อน แต่สิ่งที่อาเคโฮชิโดโนะกำลังดื่มอยู่นั้น มิใช่เหล้าแน่ใช่ไหม?
อโดนิส: ก็เป็นนมนั่นล่ะ แต่ปกติอาเคโฮชืก็ทำตัวเหมือนคนเมาตลอดเวลาอยู่แล้ว ถ้าสนุกสนานได้โดยที่ไม่จำเป็นต้องเมาเพราะเหล้าก็ดีแล้วล่ะ
โซมะ: อืม เป็นอย่างที่อโดนิสโดโนะกล่าวนั่นล่ะขอรับ เยี่ยมยอด เยี่ยมยอด♪
สุบารุ: ทั้งสองคนสนิทกันดีจังเลยนะ~ น่าอิจฉาจังเลย ทั้งที่อยู่คนละยูนิตกันแท้ๆ ฉันเองก็เพิ่งจะทะเลาะกับคนในยูนิตเดียวกันมาเลยเนี่ย!
โซมะ: อืม มันมีคำที่เรียกว่าสหายร่วมสาบานกันอยู่น่ะขอรับ ซึ่งมีความหมายว่าสามารถสละชีพแทนกันและกันได้อย่างไร้ข้อกังขาเลย
นึกว่าพวกเจ้า "โทริคคุสึตา" นั้น จะมีมิตรภาพที่แน่นแฟ้นกันถึงขั้นนั้นเสียอีก
สุบารุ: ไม่ใช่แบบนั้นหรอก! ก็ทะเลาะตบตีกันอยู่ทุกวันนั่นล่ะ โดยเฉพาะความเห็นที่ไม่เคยลงลอยกับฮกเก้เลยซักครั้ง
ทั้งที่เป็นวันดีสำหรับการชมดอกไม้แท้ๆ! ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วแท้ๆ แต่ดันยกเลิกการชมดอกไม้แล้วบอกจะไปเข้าร่วมไอ้ซากุระเฟสอะไรนั่นซะได้
โซมะ: "ซากุระเฟสึ" งั้นหรือ?
อโดนิส: รู้จักเหรอ คันซากิ?
โซมะ: อืม เคยได้ยินอยู่บ้างน่ะขอรับ
"ซากุระเฟสึ" นั้นเป็น "โดรีมุเฟสึ" ตามประเพณี มีเพียง "ยูนิตโตะ" เดียวที่เป็นตัวแทนของโรงเรียนเท่านั้นที่จะถูกรับเลือกให้ทำการ "ไลบุ"
ที่ผ่านมา ก็มีแต่ "ยูนิตโตะ" ของสภานักเรียนที่ทรงอำนาจในโรงเรียนได้รับเลือก...
แต่ปีนี้ เป็นหน้าที่ของ "โทริคคุสึตา" เช่นนั้นสินะ
เป็นเกียรติภูมิที่ไม่อาจหาใดเทียบ และเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ของโรงเรียนยูเมะโนะซากินี้ได้เชียวล่ะขอรับ เจ้าควรจะไปเตรียมการฝึกซ้อม มากกว่าจะมาเอ้อระเหยลอยชายอยู่ในที่แบบนี้นะ
อโดนิส: ฉันเองก็เห็นด้วยกับคันซากินะ หากยืนอยู่บนสนามรบแล้วก็ควรจะเผชิญหน้าด้วยทุกสิ่งที่มี มิเช่นนั้นล่ะก็มีแต่ต้องตายอย่างสุนัขที่ไร้เกียรติเท่านั้นล่ะ
สุบารุ: อะ อะไรกัน แม้แต่ทั้งสองคนก็ยัง...?
อโดนิส: อาเคโฮชิ ฉันน่ะ ยังไม่มีความรู้เกี่ยวกับการชมดอกไม้หรอกนะ
แต่ว่าก็มีเรื่องที่เข้าใจอยู่เหมือนกัน ถ้าหากไม่มีซากุระแล้ว ก็ย่อมไม่มีการชมดอกไม้
พวกนาย Trickstar นั้น คือผู้ที่ถูกเลือกในฐานะดอกซากุระไงล่ะ ฉันพูดไม่ค่อยเก่งก็เลยบอกออกไปได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ว่านาย ควรจะตระหนักรู้ถึงสิ่งนั้นเอาไว้
สุบารุ: ......?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น